Met de bergbijbel als trainingsbalast

Tussen het insturen van het dossier en het daadwerkelijk deelnemen aan de het examen probatoire, zitten ongeveer 7 weken. Een kleine 2 maanden en dus precies één hoogzomer-seizoen om me voor te bereiden op het voorexamen voor de opleiding tot accompagnateur des montagnes. Via verschillende bronnen begrijp ik dat je het niet kado krijgt en het pittige opgave is. De inhoud is me nog niet helemaal duidelijk, maar met het lezen van wat fora en verdiepen in verschillende documenten, vind ik het volgende examenprogramma:

Dag 1: Het lopen van een ruim 30km lange bergwandeling binnen de tijdslimiet van 6,5 uur en met zo'n 1500 hoogtemeters met op de rug een tot 10kg gevulde rugtas.

Vervolgens (direct na de tocht, dus met lood in de benen) een technisch parcours foutloos en vloeiend afleggen, het zogenaamde terrain varriée

Dag 2: Het binnen tijdsbestek van 3 uur vinden van (alle) 5 gemarkeerde punten in de bergen, met behulp van hoogtekaart, kompas en (eventuele) hoogtemeter

Dag 3: het entretien; een mondeling overhoring over je favoriete berggebied, je algemene bergkennis en de lijst van 20 ingedienden bergtochten.

Het komt er dus eigenlijk op neer dat ze willen zien of je voldoende 'berggeit' bent, in zowel fysieke als mentale zin. Een hele opgave voor een laaglander die 30 jaar van zijn leven een paar meter ónder zeeniveau heeft gewoond...

Voor de zomer stel ik een trainingsprogramma op, dat bestaat uit het studeren in het boek 'la vie en montagnes' van Bernard Fisscher en het lopen van minimaal 1 stevige bergtocht per week. Verder neem ik me voor om zoveel mogelijk praktijkkennis op te doen van de bergen, door het veel bezig gaan met hoogtekaarten (wat sowieso als een favoriete bezigheid is) en veel om me heen te gaan kijken om het geleerde in de praktijk terug te gaan zien.

De bergbijbel van Mr Fisscher blijkt erg boeiend en de wekelijkse wandeling blijkt mede dankzij het fantastische zomerweer prima haalbaar. Het 3 kilo zware boek is meteen een mooie trainingsbalast en op de top aangekomen pak ik een inspirerend studiemoment en lees ik weer een nieuw hoofdstuk om de kennis te verrijken. Op dit soort moment ervaar je weer hoe rijk je leven hier is en hoe geweldig het is dit soort momenten te mogen beleven. Uitkijkend vanaf de Frans/Zwitserse grens kijk ik uit over de Rhonevallei en link ik het geleerde direct aan de praktijk: De typische weersomstandigheden rondom een bergcol, de marmotten die naar buiten komen als de zon schijnt, de mannetjesgems die zomers solitair z'n dagen slijt en de boeren die naar honderden jaren-oud gebruik boeren hun vee laten grazen op de alpages.

Omdat de meeste slachtoffers op de tweede dag schijnen te vallen, besluit ik me in te schrijven voor een 3-daagse oriëntatiecursus in het authentieke Grand Bornand. We zitten 10 dagen voor het voorexamen en verblijven goed verzorgd in de Auberge Nordique. De cursus is boeiend en daarnaast krijgen we veel informatie over het voorexamen. De cursus wordt afgesloten met twee oefenexamens, waarin we 5 van de 5 gemarkeerde punten binnen drie uur moeten vinden. De eerste keer vind ik er 3 binnen de tijd en de tweede keer vind ik er vier, maar kom ik een half uur te laat binnen. Mijn toekomstige collega's brengen het er niet veel beter af en vol spanning zien we dan ook uit naar het echte voorexamen.

Tijdens de oriëntatiecursus is ons ook verteld waar de wandeling op dag 1 precies plaats gaat vinden en een week vooraf besluit ik deze alvast te gaan lopen. Het weer is goed en bijna te warm en de wandeling blijkt lang, heel lang! Over de hele wandeling teken ik op de kaart een aantal punten met het aantal afgelegde km's en tussentijden in. Aangekomen bij de finish blijk ik er een half uur te lang over te hebben gedaan en dat met een rugtas van slechts 3 kilo. Te weten dat ik hierna (uitgeblust en mét blaren) ook nog het terrain varriée soepel moet afleggen, begint de twijfel toe te slaan;

ga ik dit echt wel halen volgende week....?