Een autoweg richting de de Mount Everest

Er zijn plannen om een 108 km lange autoweg richting de Mount Everest te bouwen. Toeristen die in het gebied van de Mount Everest willen klimmen, zijn dan niet meer afhankelijk van het vliegtuig maar kunnen zelf een groot deel van de route per auto of te voet afleggen waardoor zij al op 2860 meter hoogte uitkomen. De weg zal starten bij het stadje Jiri ten noordoosten van Nepal. Vanaf daar zal de autoweg de bergen inlopen tot de bergplaats Lukla. Lukla zelf is een belangrijk beginpunt voor verschillende toeren en organisaties in het gebied van de Mount Everest. 

Reisorganisaties zijn blij met de weg

Verschillende toerorganisaties die in het gebied actief zijn, hebben zelf bij de regering aangedrongen om de weg aan te leggen. Het feit dat toeristen, wandelaars en mountainbikers enkel per vliegtuig naar Lukla konden, zorgde voor hoge kosten en door slecht weer konden de vluchten niet altijd plaatsvinden. Het kwam dan ook vaak voor dat toeristen die speciaal een aantal dagen naar de Mount Everest kwamen, niet eens op hun bestemming konden komen. Zo zaten er in 2011 al meer dan 3000 toeristen een week vast in Lukla omdat ze niet terug konden vliegen vanwege het weer en een helikopter kost al snel 500 dollar.

De regering verwacht dat het toerisme zal toenemen nu de bereikbaarheid beter wordt en ook zal het Mount Everest gebied zelf goedkoper worden doordat goederen en andere voorraden via de weg getransporteerd kunnen worden naar de bergplaatsen.

Reacties op de aanleg van de weg bij de Mount Everest

Er zijn verschillende reacties geweest op de aanleg van een asfaltweg bij de Mount Everst. Uit verschillende hoeken klinken zowel positieve als negatieve geluiden.

Ed Viesturs, een bekende Amerikaanse klimmer die zelf zes keer de Mount Everest heeft beklommen, denkt dat een verharde weg beter toegang kan geven tot de toer groepen en gidsen, maar hij denkt niet dat de weg een belemmering of invloed zal hebben op de bergbeklimmers. Hij zegt dat het voor een klimmer niet uit maakt hoe goed een weg onderhouden is, het belangrijkste is dat klimmers langzaam moeten stijgen om te acclimatiseren aan het level van zuurstof. Hoewel Viesturs erkent dat de hobbelige, stoffige rit naar het bergdorpje Lukla waar aan de noordkant het basiskamp zit helpt om je het gevoel te geven dat je in ‘ the middle of nowhere’  zit heeft Viesturs verder geen grote kritiek op de bouw van de asfaltweg.Hij geeft ook aan dat hij het hypocriet vindt om te zeggen dat het voor hem persoonlijk leuker is als er minder mensen zijn, en hij geeft ook aan dat je daarom altijd nog via een andere kant de berg kan bereiken waar geen weg is.

Mark Bain, de directeur van het Centrum Cornell University's voor het milieu geeft aan dat nieuwe wegen in ongerepte gebieden verontreinigend kunnen zijn. Hij heeft het dan niet perse alleen over het wegdek zelf en de auto’s die daar overheen zullen rijden, maar vooral over het feit dat de weg mogelijkheden creeert om parkeerplaatsen, restauranten en soortgelijke voorzieningen aan te leggen.,

Matt Schonwald, de Noord-Amerika-programma directeur voor MountainMadness.com, zei: Everest, althans aan de Tibetaanse kant, is niet langer de ongerepte omgeving die mensen zich vaak voorstellen.De heiligheid verliet die berg een lange tijd geleden. De noordzijde wordt al uitgebuit door slecht uitgeruste mensen en dat is een tragedie, niet de weg."

Een lokale, professionele klimmer en algemeen-secretaris van de Tibetaanse Mountaineering Association genaamd Zhang Mingxing prees het plan:"Het is een goede zaak voor de lokale ontwikkeling en de lokale bevolking, omdat er meer toeristen en bergbeklimmers zullen worden aangetrokken naar de regio. De weg is nu zeer armoedig. Mensen moeten er een dag over doen om bij de basis te komen aan de voet van de berg. Bergbeklimmers krijgen nu juist de mogelijkheid om hun energie te sparen voordat zij de klim maken.”