Geslaagd als Frans mountainbikegids!

We zijn weer een paar maanden verder en ondertussen is er veel gebeurd. Vorig jaar oktober schreef ik in dit blog 'Bike-examen en een kapotte derailleur' dat ik gezakt was en dat hiermee mijn kansen om versneld bikegids te worden verkeken leken. Maar na diverse brieven, mails en telefoontjes van mij en collega's naar de verschillende betrokken instanties, kwam afgelopen winter het goede nieuws. In juni 2015 stond er een herexamen op de agenda; nu moest het dus echt gaan gebeuren! Op internet vond ik het examen parcours in de Vercors en wist dus waar ik voor moest trainen. Onder andere een 20km lange crosscountry tocht met 600hm, af te leggen in zo'n anderhalf uur. 

Iets met gids en kaartlezen

Vertrekkend vanaf ons huis in Samoëns vond ik een leuke route die behoorlijk representatief bleek en al snel merkte ik dat de vorm begon te komen. Onderweg naar Nederland besloten we de Vogezen aan te doen en ook daar bleken mooie routes te vinden te zijn, met hier en daar een heerlijke flowy singletrack. Als aspirant-gids eigenwijs je eigen routes denken te vinden bleek minder succesvol. De ene keer vond ik enkel jeeptracks met om de 100 meter een omgevallen boom die de doorgang versperde en een andere keer liep mijn beoogde droomtrail dwars over streng verboden militair terrein. “Tring, tring; sorry schat ik ben wat later enne zou je me misschien 2 dalen en 45mnt verderop kunnen oppikken?”. Wat ze me antwoordde weet ik niet meer precies, maar het had iets van doen met gids en kaartlezen... ;-)

Examentraining

Naast de inmiddels beruchte crosscountry sessie, stond me op het herexamen ook weer een mondeling examen over mechaniek, techniek, wet- en regelgeving en bike organisaties te wachten. Het examen start op dag 1 met het onderdeel maniabilité en eindigt op dag 4 met een te organiseren bike-clinic voor een groep kids. Manibilité is mijn favoriete onderdeel en ging me de vorige keer erg goed af. Het is dan ook een plezier om hiervoor te trainen in verschillend terrein. In skidorp Flaine ligt een kalksteenplateaux dat hiervoor neergelegd lijkt te zijn, maar een slalomparcours om flessen water op de parkeerplaats van ons chalet doet het ook goed. Het doel van deze opgave is het afleggen van een technisch parcours, zonder een voet aan de grond te zetten.

Om de zwaar meewegende dag 4 tot een goed einde te brengen, ging ik met verschillende collega's mee op pad voor het gidsen van groepen kinderen. Ik kreeg de mogelijkheid om de hele sessie te organiseren en uit te voeren en dat hielp me enorm. Ik merk dat ik er een kick van krijg ze progressie te zien maken en dat ze op hun niveau hun grenzen verleggen. Zo veel mogelijk plezier in een zo veilig mogelijke omgeving, daar draait het om!

Het (her)examen

Na een meerdaagse training op de examenlocatie heb ik het gevoel dat ik er, misschien nog wel meer als vorig jaar, klaar voor ben. Het zakken van vorig jaar was (mede) te wijten aan een mechanisch mankemant en dat maakte het misschien nog wel teleurstellender. Na vervolgens flink over en weer gemaild te hebben met Canyon Nederland, zegde deze firma mij een testbike toe die ik mocht gebruiken op het examen. Kijk, das ist guter Service! 

Vol vertrouwen en met een gloednieuwe Canyon Nerve 29er in de achterbak reis ik begin juni af naar Autrans. Op de openingsmeeting bleek de sfeer al meteen een stuk relaxter dan in de Jura vorig jaar en dat gaf nog wat extra vertrouwen. Diezelfde middag nog startten we met de maniabilité sessie. Dit keer scoorde ik nog een half punt meer dan vorig jaar en keerde met 16 punten terug naar mijn appartement. Dit maakte dat ik de volgende dag maar 4 punten binnen hoefde te halen op de crosscountry.

Na de regen van de vorige dag was het parcours drassig en zwaar, maar een goede voorbereiding én mijn 29er testbike deden wonderen. 3Kg minder onder billen en een setje enorme wielen hielpen me om 7 van de acht voorgangers in te halen. Met 13 minuten marge kwam ik fluitend over finish en de jury merkte op dat ik wel een (Hollandse) lunchpauze had kunnen inlassen. 

Op dag 3 verliep het mondeling examen redelijk, maar was ik niet helemaal overtuigd van succes. Tenslotte restte alleen nog de bike-clinic met de kids. Mijn opdracht was het verbeteren van de balans en evenwicht en laat dit nou net mijn favoriet zijn. Hoewel de jury wat op en aanmerkingen had, had ik een goed gevoel over deze sessie. De jury kan je het niet zijn ontgaan dat de kinderen afscheid namen met een grote glimlach op hun gezicht...

Geslaagd en nu aan de slag

Twee dagen later berichtte een collega dat het resultaat op internet zou staan. Vol spanning type ik mijn password in en zie daar het verlossende woord Admis achter mijn naam staan. Oui, ik ben geslaagd!!! Vanaf nu mag ik mijzelf dus frans accompagnateur en Montagnes et en VTT noemen en mag ik mijn gasten professioneel rondleiden op bergschoenen, raquettes en op de mountainbike, in onze fantastische achtertuin die de Alpen heet.

Het is kort dag voor de zomer en 3 dagen na het examen mag ik dan ook als assistent-gids mee op een 6 daagse Tour du Mont Blanc. Na al het moeten trainen op soms saaie parcours, was het echt volop genieten tijdens deze week. We reden met een leuke en verrassend homogene groep en genoten iedere dag weer van blauwe luchten, schitterende gletsjer-views, stevige klims en singletrack afdalingen die je stoutste dromen overtreffen. Via onze AlpAdventures site bieden we deze trip al enkele jaren aan en nu mocht ik 'em dus eindelijk zelf rijden; wat een feest! Later deze zomer ben ik aan de beurt om als zelfstandig gids een groep mee te mogen nemen op deze 200km lange tocht met bijna 10 000hm; ik kijk er nu al naar uit :)

Tijdens het schrijven van dit blog word ik 2 keer gebeld voor leuke aanvragen; één voor een downhill-clinic in les Gets en één voor een tour in le Grand Massif. Gisteren had ik toevallig mijn vuurdoop als zelfstandig gids. Ik had de eer om met twee Engelsen de niet gemarkeerde natuurlijke trails van het Grand Massif te verkennen. En ook op deze dag kwamen er weer drie mensen met een dikke glimlach terug op het vertrekpunt.

Bergbestemming bereikt

Oktober 2012 startte ik deze serie met mijn eerste blog 'Waar een wil is, is een bergpad'. Nu bijna 3 jaar later heb ik via soms nauwe, vaak steile en vooral uitdagende bergpaden mijn topbestemming bereikt; de 2 diploma's zijn in de pocket. En vanaf nu mag ik jou als bergtoerist begeleiden op jouw bergpad zodat jij in alle veiligheid en met een grote glimlach ook jouw bergbestemming of top mag bereiken.

Op mijn Facebookpost over mijn behaalde diploma reageerde iemand met de vraag of ik nu binnen zou lopen. Nee, antwoordde ik, maar wel heel veel buiten fietsen!

Ik ben er inmiddels achter dat ik dat veel belangrijker vind...

A bientôt en montagne?!