Tussen twee werelden

Amsterdam – Sarajevo

Na een nacht vliegen, overstappen en verder vliegen, landde ik tegen het einde van de ochtend op Sarajevo airport. Zoals voorspeld was het een druilerige regenachtige dag waardoor het zicht op de bergen me helaas werd ontnomen. Enigszins teleurgesteld en een beetje suf van de reis probeerde ik me te oriënteren. Voordat ik me überhaupt zorgen kon maken over waar ik eigenlijk heen moest, zag ik een meisje met een “Eva Smeele Via Dinarica” bordje staan. Grijnzend liep ik op haar af en stelde mezelf voor.

Het Via Dinarica kantoor

Ik kwam middenin de meest drukke periode ooit terecht. Over twee dagen was de Via Dinarica Networking Conference, waar nog het een en ander aan voorbereid moest worden. Van alle kanten kwamen verontschuldigingen dat ze me niet uitgebreid konden rondleiden en geruststellingen dat “het normaal niet zo gaat”. Toch was er wel tijd om een potje Bosnische koffie te zetten en zat ik een uurtje later met de ‘teamcaptain’ te lunchen. Als dit maximale stress is, dan teken ik ervoor! dacht ik bij mezelf.

Gastvrijheid

Wat voor mij als ultieme westerling misschien wel het meeste indruk heeft gemaakt tijdens mijn reizen door de Balkan, is de gastvrijheid. Ik ben niet de enige die hierover vertelt en schrijft. De gastvrijheid, het eten en de oorlogen worden nagenoeg door iedere Balkan toerist in één adem genoemd. Ik zou daar zelf de overdonderende schoonheid van de natuur en de het gevoel van vertraagde tijd aan toe willen voegen.

Gastvrijheid gaat verder dan iemand ontvangen en een kopje koffie aanbieden. Gastvrijheid heeft denk ik meer te maken met iemand verwelkomen, vandaar de “met open armen ontvangen” uitspraak. Ondanks de drukte op het kantoor, voelde ik me welkom en op mijn gemak. Nippend aan mijn koffie liet ik alles op me in werken en gaf me over aan de nieuwe omgeving waar ik op een wonderlijke manier terecht was gekomen.

Netwerkconferentie

De grote dag! De White Trail is online en in Hotel Sarajevo komen alle belanghebbende partijen bij elkaar om de voortgang en de toekomst van Via Dinarica te bespreken. Dat de Via Dinarica meer is dan een trail door één van Europa’s meest ruige bergketens, werd hier nog duidelijker. Ruim honderdtwintig gepassioneerde berg- en buitensportliefhebbers zetten zich voor de volle honderd procent in om van de Via Dinarica een fenomeen te maken. Een ‘brand’ dat de Dinarische Alpen niet alleen op de kaart zet, maar ook een toekomst biedt voor de regio, de natuurgebieden, de gemeenschappen en voor ondernemers die zich die door de Via Dinarica met elkaar verbinden. Connecting Naturally.

De Mensen

Geïnspireerd door de overweldigende Via Dinarica vibe en de aanstekelijke Balkan Spirit heb ik me een paar dagen laten meevoeren. Ik was te gast bij een jong stel dat met hun achtjarige dochtertje in Sarajevo woont. Zij hebben me op sleeptouw genomen en me voor een paar dagen deel van hun leven laten uitmaken. Zo ben ik op de borrel van de lokale bergsportvereniging terecht gekomen waar naast een biertje ook een rakija (of twee) gedronken werd. Ergens voelde het heel vertrouwd, ik werd omgeven door mensen met dezelfde passie en dezelfde buitensport outfits. Anderzijds leken de verschillen niet groter te kunnen zijn.

Natuurlijk, in Nederland zijn geen bergen en in Nederland is alles tot in de puntjes geregeld, maar dat is niet wat me zo’n vervreemd gevoel gaf. Voor mij zijn het de mensen die het verschil maken. De mensen bij wie ik me, ondanks de taalbarrière, begrepen voel. Het zijn mensen die me raken.

De Balkan

Bergen, natuur, cultuur, geschiedenis, traditie, gastvrijheid, het eten en de mensen. Samen maken zij dat de tijd die je in de Balkan doorbrengt een andere dimensie krijgt. Samen hebben zij een onbeschrijflijke aantrekkingskracht waardoor ik jaar in jaar uit, terug blijf komen…

Eva Smeele (31) werkt in de Klimmuur als sportkliminstructuur en bermedewerkster. Het liefst is ze buiten, of liever: de bergen waar ze als het even kan een lange trektocht maakt. Eva loopt graag op blote voeten. In juni 2016 vertrekt ze voor een paar maanden naar de Balkan om daar de de Via Dinarica op FiveFingers te lopen. Met dit blog wil ze een inkijkje geven in de reis naar het avontuur toe. Hier vind je deel 1 Hier vind je meer over haar project