Herfstsonate deel 1: Val di Mello
Het Val di Mello is een nog onbedorven dal met slechts een paar gehuchtjes die niet permanent bewoond worden. Het vormt de zuidelijke begrenzing van de wilde granietbergen van het Bergell. In die bergen liggen een handvol hutten en bivakdoosjes die verbonden worden door het Sentiero Roma, één van de beroemdste alpiene trektochten van de Alpen. In de herfst tooien de hellingbossen met hun bonte mengeling van lariksen, berken en beuken zich met hun mooiste tinten. De mooiste manier om je onder te dompelen in deze kleurenorgie is het maken van een eenvoudige dalwandeling in het Val di Mello en het naburige Valle dei Bagni.
Vanaf de eeuwenoude thermaalbaden van de Bagni di Másino maak ik een korte wandeling door het vlakke deel van het Valle dei Bagni (Foto bovenaan).
Vanuit het Valle dei Bagni heb je een mooi overzicht over het Val di Mello. Aan de oostelijke horizon zie ik de met sneeuw en ijs geplamuurde flanken van de bijna 3700 meter hoge Monte Disgrazia. Het slechte weer van de afgelopen dagen is niet ongemerkt aan deze bergreus voorbij gegaan.
Ook de Torrone Orientale is een formidabele berg die samen met de Monte Diasgrazia het Val di Mello afsluit.
Het gehuchtje Rasica aan het eind van het dal.
De zonovergoten granietplaten aan de noordzijde van het dal vormen sinds een jaar of 40 een eldorado voor sportklimmers.
Door de overvloedige sneeuwval van de afgelopen dagen is het ‘s zomers rustig kabbelende beekje veranderd in een forse bergrivier.
Meer lezen? Hier vind je het tweede deel van Berts fotoverslag van zijn herfsttochten in Italië.
