Herfstsonate deel 2: Monte Grona
De Monte Grona is met zijn 1736 meter zeker niet de hoogste berg bij het Comomeer, maar wel één met misschien wel het mooiste toppanorama. Vanaf het metershoge topkruis overzie je een groot deel van het Comomeer en een deel van het Meer van Lugano. Aan de horizon zie je bij helder weer de sneeuwkappen van vierduizenders, in het noordoosten die van de Berninagroep en in het westen die van de Walliser Alpen.
Uitgangspunt voor de beklimming is het toeristenstadje Menaggio aan de westoever van het Comomeer. Van daaruit rijd je over een smal weggetje via het hellingdorpje Breglia naar een parkeerplaats op ca. 1000 m hoogte.
Vanaf het begin van de wandeling heb ik een schitterend uitzicht op het Comomeer. Voor mijn topbeklimming heb ik de keus uit maar liefst drie verschillende wandelroutes en de moeilijke Via Ferrata del Centenario.
Mijn keus valt op de Sentiero Panoramico die de berg via de zuid- en westflank omrondt. Al gauw krijg ik een fraai uitzicht op het Lago di Lugano.
Vlak onder de top bieden een paar kabeltjes een welkom houvast in de afgesleten rotsen.
Tijdens de afdaling naar de noordzijde zie ik de mooiste herfstkleuren van de dag: roestbruine beukenbossen.
Routeverloop van de Sentiero Panoramico (zuid en westzijde) en afdaling aan de noordzijde naar Capella San Amato. Via de oostflank terug naar de parkeerplaats boven Breglia. 4 uur, 800 m. stijgen en dalen, T3+. Kaart: LK Schweiz 287 Menaggio.
Meer lezen over de herfsttochten die Bert door Italië maakte? Hier vind je deel 1, hier lees je verder in deel 3.
