Design in de Brenta Dolomieten
Mijn ogen dwalen over de hellingen van Val Brenta terwijl ik parkeer in Località Vallesinella. Jaren geleden maakte ik hier een toerskitocht maar ik herken de omgeving nog niet. Geen sneeuw dit keer, maar een frisse septemberochtend met dauwdruppels op het groen langs het wandelpad. De stenen zijn glibberig en de route stijgt direct steil omhoog, zonder ruimte voor langzaam ‘inlopen’.
Tekst en foto's Sytske Maaijen
Houthakkers zijn bezig met het takelen van stammen en na een korte groet concentreer ik me weer op het pad. Zigzaggend door het bos omhoog, baant het zonlicht zich een weg door het bladerdak. Sneller dan verwacht, bereik ik de berghut Rifugio Casinei (1.825 m), maar ik besluit door te lopen zonder koffie.
We verlaten het bos en ik adem de pure berglucht diep in en geniet van het uitzicht op de Brenta Dolomieten met een laagje poedersuiker en een diepblauwe hemel. Lykke, mijn hond, krijgt mijn aandacht als ik een stukje koek uit mijn rugzak haal. Met een kop thee geniet ik van het panorama. Mijn doel is Rifugio Maria e Alberto ai Brentei, eigendom van de CAI (Club Alpino Italiano) van Monza. Ik ben benieuwd hoe een bergsportvereniging uit Milaan hier een berghut heeft.
De hut is deze zomer na een grote renovatie heropend en ik mag het resultaat bewonderen en praten met huttenwaard Antonella. Opeens herken ik de route van vroeger en zie ik het dak van Rifugio Brentei tussen de rotsen. Een gevoel van kinderlijke vreugde overvalt me, iets wat ik vooral in de bergen ervaar. Diverse dagroutes zijn hier mogelijk evenals de bekende ‘via ferrata’s’ zoals de Bocchetti Centrali. Ook tijdens deze wandeling pak ik soms de aanwezige staalkabel voor extra veiligheid. Een natuurlijk tunneltje biedt een fotogeniek doorkijkje en een voorproefje van wat er nog komt.
Ruim voor lunchtijd bereik ik het laatste vlakke stuk naar de hut en bewonder het Italiaanse design op deze unieke plek. Achter de hut staat een beroemde kapel waar ik foto’s maak en de teksten lees van bergbeklimmers die hier een ereplaats hebben. Respectvol sta ik stil bij de namen van degenen die er niet meer zijn.
In de hut is het rustig en warm, met een overheersende geur van hout. De grote raampartij biedt zicht op de imposante Brenta. De houten balken en moderne meubels zijn prachtig. Foto’s van de immense renovatie hangen aan de muur. Ik ben zelf bezig met de verbouwing van mijn huis boven het Gardameer en heb daardoor extra bewondering voor deze renovatie op 2.000 meter hoogte
15.000 liter water
De hut loopt vol met wandelaars die elkaar kennen en samen aanschuiven. Ik eet met smaak en vraag of Antonella straks tijd heeft. Ondertussen hoor ik overleg tussen haar en zoon Michele over waterpunten hogerop. Na een droge zomer is water schaars en de hut heeft dagelijks zo’n 15.000 liter nodig. Met plaats voor 98 gasten is deze hoeveelheid water snel verklaard.
De hut lijkt niet meer op het kleine hutje uit de jaren ’30, gekocht door alpinist en ondernemer Fossati-Bellani uit Monza en opgedragen aan zijn ouders Maria en Alberto. Sinds 2009 leiden Antonella en Luca Leonardi, samen met hun zoons Michele en Gabriele, de hut. Regelmatig onderhoud werd nu een grote renovatie ter voorbereiding op de toekomst. De pandemie verhinderde opening, maar de renovatie ging door, met een feestelijke heropening in juni 2022.
Antonella vertelt dat het licht en de ruimte een grote vooruitgang zijn. Ze lacht over het feit dat haar zoons de ramen buiten schoonmaken, hangend in een klimgordel. Terwijl ik mijn hete espresso drink, begint het buiten licht te sneeuwen. Het is tijd om af te dalen en ik wens hen goede laatste dagen toe voordat de winter zijn intrede doet.
Route
Parkeren in località Vallesinella – Madonna di Campiglio 1522 m.
Volg route 317 en na Rifugio Casinei (1825 m) route nummer 318
Bij kruispunt Valle del Fridolin (2043 m) steeds 318 volgen tot aan de hut Rifugio Maria e Alberto ai Brentei (2182 m). Terug via hetzelfde pad.
Totaal ca 11 kilometer en 700 hoogtemeters. Trek hier circa 5 uur voor uit.
Mijn video bij dit verhaal
