De last van de drager

Tussen Chhomrong en Bamboo, derde dag van de ABC-trek, Nepal 2008, kregen we het moeilijk. Dat lag niet aan de hitte (op 2300 meter hoogte is het nog altijd subtropisch warm, overdag) of aan het voedsel. Dal Bhaat is goed te verteren als je acht uur per dag in de bergen loopt. We moesten gewoon nog wat wennen, acclimatiseren.

We vroeger de gids even te stoppen. Keek je de vallei naar boven, zag je Macchapuchhre (Mount Fishtail), keek je naar beneden… nee, Chhomrong was al uit beeld, achter de berg waar we net omheen waren gelopen. Nu zagen we die berg pas goed. Als je er loopt weet je niet waar je bent, zeker niet met de begroeiing. Goed om af en toe te rusten, zo zie je tenminste nog eens wat.

Van achter de berg verscheen een man. ‘Porter’, zei de gids automatisch, al was het looppad al vrij. De drager was een klein mannetje van een jaar of vijftig, zijn last twee keer zo groot als hijzelf. Hij stopte ook om even te rusten. ‘Namaste’, begroetten we hem. De gids maakte een praatje en vertaalde voor ons. Vandaag loopt hij tot Sinuwa, morgen gaat hij verder naar Annapurna. Hij knikte ons toe, lachend van oor tot oor, en maakte aanstalten om alweer te vertrekken. Eén band zat verkeerd om zijn arm, wat hij niet zag. Wij sprongen op om hem te helpen. Zo kregen we met ons tweeën de last in handen. We gingen bijna door onze knieën. Dit woog minstens zestig kilo! Met uiterste krachtsinspanning hielden we het in evenwicht zodat hij het van ons kon overnemen. Daar sjokte hij verder, op zijn slippers, en oogstte onze mateloze bewondering. Wij voelden ons een stel watjes en liepen ook snel verder. We hebben hem niet meer ingehaald.

Dit verhaal is een inzending van Lutek Dabrowski voor de Bergwijzer-wedstrijd met als thema: Een bijzondere ontmoeting in de bergen.