Door de Hardangervidda- deel 2

De Denen hadden ons niet verteld dat er nog enorme modderpoelen overwonnen moesten worden. Maar zoals met zoveel problemen kom je ook hier wel overheen. Het geplande eindpunt Gjendebu halen wij net niet. Rond een 19.00 uur is het nog een paar kilometer maar wij houden voor gezien voor vandaag. Het wordt het tijd voor het opzetten van de tent en het koken van een warme maaltijd. De hele dag hebben wij bijna geen mensen gezien maar het laatste uur lopen er heel veel mensen voorbij. Verbazingwekkend om te zien dat sommigen er op het laatste stuk naar de hut er zo totaal doorheen zitten. De drie Duitse meisjes zijn toch wel het toppunt. Bij één van de meisjes was nog duidelijk zichtbaar dat zij eerder op de dag tot haar middel in de modder was gezakt. Wij riepen nog vriendelijk "Hello" maar daar wordt totaal niet op gereageerd. Het lijken wel zombies.

Dyranut Volgens planning om 10 uur weer op pad. Na een paar kilometer is de hut Gjendebu in zicht. De hut ziet er niet zo mooi uit als voorgaande hutten. De bewoonde wereld komt steeds dichterbij. Hier lopen zelfs dagjesmensen met kinderen. Vreemde gewaarwording, maar geen wonder want ook hier heb je nog een schitterend uitzicht. Aan de doorgaande weg ligt de hut Dyranut. Binnen valt er even lekker te eten en met onze mobiele telefoon kan er nog even gebeld worden met het thuisfront voordat wij verder gaan richting Sandhaug. Wij lopen door tot 18.30 uur. Snel het tentje opzetten. In de stroom naast de tent is het water warm genoeg om even te badderen. Normaal zie je hier niet zoveel dieren, althans wij niet, maar vandaag toch aardig wat gezien: een roofvogeltje, soort van kwartels en zelfs een lemming. Sandhaug Het landschap is hier totaal anders. Het is glooiend en ontzettend wijds. Eigenlijk zelfs misschien een beetje saai te noemen. Kilometers ver kun je kijken, in alle richtingen. Het zonnetje staat hoog aan de hemel. Nog steeds zijn de gletsjertongen te zien van de Hardangerjøkulen. Het landschap is vlakker maar dat betekend niet dat het echt op schiet. Overal liggen her en der stenen op het pad en dat loopt niet echt gemakkelijk. Een dag in zo'n landschap is lang genoeg vinden wij. Gelukkig, als wij 's avond in Sandhaug zijn, zien wij dat daarna het landschap interessanter wordt. De volgende dag wordt een rustdag. Een dagje relaxen in Sandhaug. De rest van de dag doen wij (bijna) helemaal niets, een boekje lezen, een beetje spelen met de hond. Een hond die nooit van ophouden weet. Dus als je in Sandhaug komt geef de hond een aai en je bent gewaarschuwd: een keer beginnen met spelen is gelijk nooit meer ophouden. Deze hond is echt een aanhouder maar een wel erg lief beest. Een leuk plekje Wanneer wij nog op één oor liggen rommelt het een beetje in de verte. Het gaat nog een beetje regenen ook, maar voor het oppakken is het al weer droog. Wel zo handig. De zon schijnt zelfs nog een beetje. De hond krijgt nog een aai en dan op weg naar Besså. Deze hut ligt aan de andere kant van het meer. Het pad loopt om het meer heen en het loopt redelijk snel op, omdat het vlak is. Zo af en toe is het een beetje soppig, maar als het te erg wordt liggen er vlonders. Na Besså gaat de route weer omhoog de bergen in richting Litlos. Het landschap is nu niet meer zo vlak en daardoor ook leuker om doorheen te lopen. Voorbij Litlos gaan wij kamperen. In de hut krijgen wij aanwijzingen waar het mooi kamperen is. Maar helaas, het plekje wat ons in de hut werd aangeraden blijkt al bezet te zijn. Maar wij vinden nog wel een ander leuk plekje aan het meer. Plek zat hier. Vroeg stoppen Het zonnetje schijnt al weer lekker. Vandaag gaat de route door een afwisselend landschap tussen berghellingen door. De paden zijn niet lastig. Zo af en toe een klimmetje. De route gaat langs een flink aantal meertjes. Bij het zoveelste meertje besluiten wij om eerder op de dag te stoppen met lopen. Spoorzoeken Om 9.30 uur zit alles al weer in de rugzak. Gisteren was het nog redelijk warm weer, maar vandaag is het een stuk kouder. Het eerste stuk kan de jas er wel bij aan. Redelijk snel op de route komen bij het eerste opstakel van vandaag: een "fording place". Zoals gebruikelijk mag ik het weer als eerste proberen. Het is even puzzelen, maar het lukt om met droge voeten de overkant te halen. Wij gaan weer verder. Het wordt nu wel steeds lastiger om de route in het landschap te herkennen. Bovendien komen wij sneeuwmassa's tegen waar wij niet overheen durven. Het loopt schuin naar beneden en eindigt beneden ergens in het water. Dan maar er omheen, hoewel dat wel veel meer tijd kost. Rond 12.00 uur bereiken wij de hut Tyssevassbu. Even lunchen en dan verder. Maar, 's middags is het al niet veel beter. De rode T's zijn spaarzaam te vinden. Zeker op de plekken waar je twijfelt waar de route loopt staan weinig T's. Op een gegeven moment lijkt de route over een sneeuwmassa naar beneden te lopen. De rode T met een grote pijl eronder op de rots is daar heel duidelijk in. Eenmaal beneden loopt er een snel stromend riviertje met water tot over de knieen. "Is dit wel de juiste route?". Wij lopen weer terug, maar de route lijkt hier toch echt langs te lopen. Op zo'n moment is een verrekijker wel handig, want aan de andere kant is een rode T te ontdekken. Er zit niets anders op om de schoenen maar uit te doen en op blote voeten eerst de rugzakken en daarna de fototoestellen naar de over kant te brengen. De wandelstokken komen ook hier goed van pas, maar dan moet je ze wel vast houden. De wandelstokken blijven namelijk goed drijven en zijn zo een eind verder in het snel stromende water als je ze los laat. Zo hielden wij dus nog één stok over. Dat is balen. De weg wordt al zoekend vervolgd. Aan de andere kant lijkt het erop dat er ook een mogelijke alternatief was geweest om de delta over te steken (met droge voeten). Wij kijken nog maar eens goed op de kaart. Geen twijfel mogelijk wij hebben gelopen zoals op de kaart stond en de pijlen wezen ook deze richting op. Rond 16.30 komen wij een vrouw tegen die nog naar Tyssevassbu wil lopen. Zij is rond 11.30 vertrokken bij de hutten in omgeving van Tyssesete. Wij vragen nog even hoe de route verderop is en of er kampeermogelijkheden zijn. Maar zij loopt van hut naar hut en let daar eigenlijk niet zo op. Vlug doorlopen want zo te zien moeten wij nog wel een heel stuk lopen en er moet nog wel een kampeerplekje gevonden worden. Kabelbaantje Rond een uur of 10.00 beginnen wij weer met lopen. Verder naar beneden. Nu begint het pad steiler naar beneden te lopen richting de hutjes. De afdaling is lang maar goed te doen. Tussen de hutjes door loopt het pad weer redelijk vlak. Sommige hutjes zien er heel mooi uit. Hier komen wij nog een paar Duitse toeristen (let wel: toeristen en geen lopers) tegen die zonder kaart en zonder proviant of andere noodzakelijk zaken richting Trolltunga lopen. Heel verstandig joh! Op onze kaart staat Trolltunga niet aangegeven, noch het pad er naar toe. Zelf wisten de Duitsers ook niet wat het eindpunt was of wat ze ervan moesten verwachten. Dus dat gaat vast goed, of niet? Redelijk gemakkelijk komen wij dan bij het eindpunt van de kabelbaan. Maar er is hier niet voor niets een kabelbaan en helaas ... gisteren was de laatste dag van het seizoen. Het kabelbaantje gaat dus niet meer. Er volgt nog een behoorlijk steile afdaling. Die afdaling is niet eng maar wel erg steil en lang. En dan te bedenken dat wij gisteren nog het kabelbaantje konden nemen. Beneden, vanaf het begin van de kabelbaan, is het nog 7 kilometer lopen naar Tyssedal. Maar dat is gewone weg. Wanneer wij in het dorp komen rijden er geen bussen meer naar Geilo. Dat betekent dus in Tyssedal overnachten. Met de bus rijden wij vanuit Tyssedal naar Ustaoset. Dat is nog een behoorlijk stuk rijden, maar vanuit de bus heb je wel een prachtig uitzicht. De bus gaat eerst langs het water (Sørfjorden en Eidfjorden) en stopt ook bij de beroemde Vøringsfossen (waterval). Maar voor de waterval moet je wel uit de bus stappen om er heen te lopen. Wij blijven zitten en crossen met de bus nog de hoogvlakte over. In Ustaoset is het de bedoeling om de laatste paar dagen in het hotel te zitten. Lekker luieren, boek uitlezen e.d. Helaas heeft een universiteit het hele hotel afgehuurd. Er zit niets anders op om de volgende bus te pakken richting Geilo.