De eerste bergbeklimming van Melchior Aelmans

De eerste keer van Melchior in de bergen Melchior Aelmans is 30 jaar oud en woont in Leiden en werkt als freelancer in de IT, maar zou graag in de bergen willen werken. Dit jaar is Melchior gestart met de opleiding tot International Mountain Leader in Nederland. Melchior volgt deze opleiding zodat hij in de toekomst ook professioneel de bergen in kan en commercieel groepen mag leiden. Daarnaast schrijft hij blogs voor Discovery Channel Benelux over de bergsport en zijn ervaringen in de bergen.

Wat herinner je je nog van je eerste bergwandeling?

Mijn ouders waren al voordat ik geboren werd fanatieke bergsporters, dus ik heb het klimmen en lopen in de bergen al van jongs af aan meegekregen. De eerste echte beklimming die ik mij kan herinneren was samen met mijn vader toen we de Petzeck in de Schober Groep beklommen hebben. De Petzeck is 3283 meter hoog en ligt in Oostenrijk (red.). Ik was toen nog geen 10 jaar oud schat ik. Wat ik er nog van weet was dat ik het erg koud vond maar wel heel erg stoer om boven op zo'n hoge berg te staan.

Wat is je meest indrukwekkende beklimming geweest?

Dat is afgelopen najaar geweest toen ik samen met mijn vader (nu 78 jaar oud) de Studlgrat op de Grossglockner beklommen heb. Dit was voor ons het moment dat ik het bergbeklimmen van hem over genomen heb.Vroeger was hij degene die voorklom en klom ik na, nu was dat andersom; een heel bijzonder vader-zoon moment.Ook voor mijn vader was dit een overwinning, maar dan op zichzelf; hij heeft 2 jaar geleden 4 bypasses gekregen vanwege hartproblemen. Zoals je begrijpt ben ik erg trots op mijn vader en is dit één van de mooiste momenten tot nu toe in de bergen voor mij.

Met wie ga je meestal de bergen in?

Met een aantal goede vrienden waaronder David die de afgelopen jaren mijn vaste klimpartner is. We maken verschillende tochten door het jaar heen waaronder sneeuwschoenwandelen maar ook alpine beklimmingen. In een gekke bui besluiten we ook weleens om naar Oostenrijk te rijden om in een lang weekend iets te beklimmen.

Wat vind je het leukste aan bergbeklimmen?

Het bezig zijn in de natuur en met de elementen. Ook de overwinning op jezelf als je boven op een berg staat. Wat ook erg leuk is dat wanneer je 20 meter gelopen hebt het uitzicht alweer heel anders is. Je ziet zo elke keer weer nieuwe dingen.Ook ga ik elk jaar als begeleider van een groep ADHD'ers en autisten mee op huttentrektocht. Vorig jaar hebben we met deze groep drie 3000ers beklommen in één week. Het is erg leuk om met zo'n groep, die normaal vaak alleen achter de computer zit, de bergen in te gaan; om mensen eens iets anders mee te laten maken dan wat ze normaal beleven.

Melchior op de top

Wat vind je het moeilijkste aan bergbeklimmen?

De reistijd; helaas hebben we in Nederland geen bergen dus moeten we iedere keer zo'n eind rijden om te kunnen klimmen. Ook het accepteren van een mislukte tocht, of dit nu door het weer of iets anders komt, is altijd moeilijk. Zie ook de vraag over hoe je jezelf motiveert om toch door te gaan.

Wat is je grootste bergprestatie geweest tot nu toe?

Ik denk ook wel de tocht die ik laatst met mijn vader gemaakt heb. Ook de eerste keer dat je een 6a voorklimt op alleen nuts en friends is een grote prestatie op dat moment. De nuts en friends steek je in een speelt in de rotswand en daar hang je aan (red.).

Waardoor is je liefde voor bergen en klimmen ontstaan?

Toen ik 8 maanden oud was ging ik al mee op de rug van mijn vader in de draagzak. Ik heb het klimmen met de paplepel ingegoten gekregen. Ook de eenvoud en het in de natuur bezig zijn maakt mij gelukkig; in het normale leven is alles hectisch en moet op tijd. In de bergen is dat allemaal zo relatief.

Hoe motiveer je jezelf om op moeilijke momenten toch door te gaan?

Ik weet niet of je juist altijd door moet willen gaan; soms is het beter om jezelf te motiveren om terug te gaan. Doorgaan is niet altijd de juiste optie en kan je in de bergen in het uiterste geval je leven kosten.

Twee jaar geleden heb ik geprobeerd de Aconcagua in Argentinië te beklimmen. Echter ik kreeg op 5000 meter hoogte last van hoogteziekte doordat ik kennelijk te snel omhoog gegaan ben. Het is erg moeilijk om jezelf dan te motiveren om om te keren, maar achteraf gezien redt het wel je leven. Er zijn dat seizoen meerdere mensen op de Aconcagua omgekomen waaronder ook een aantal door hoogteziekte.Wel is het zo dat je niet te makkelijk op moet geven; bergbeklimmen is veel meer een mentale dan een fysieke sport; als het tussen je oren niet goed zit kun je nog zo goed getraind zijn maar ga je het alsnog niet halen. Je moet goed kunnen incasseren en je makkelijk aan kunnen passen aan minder prettige omstandigheden.

Wie is je voorbeeld?

Dit zijn er meerdere; ik heb Ronald Naar altijd een zeer bijzonder persoon gevonden; zowel professioneel als persoonlijk. Hij is degene geweest die in Nederland het professioneel klimmen op de kaart gezet heeft en in discussies met hem kon ik zijn ongezouten meningen altijd erg waarderen. Met Ronald was een discussie nooit saai!

Ook Arnold Coster is een goed voorbeeld; ik zie hem helaas maar heel zelden maar we hebben veel mailcontact; Arnold is de enige Nederlander die 3 keer op de Mount Everest gestaan heeft en waarschijnlijk de meeste 8000'ers van alle Nederlanders op zijn naam heeft staan, maar mede door zijn bescheidenheid kent haast niemand in Nederland hem. Het is heel mooi hoe zo iemand bijzondere dingen doet zonder daarover op te scheppen.

Heb je wel eens bijzondere dingen meegemaakt in de bergen?

Afgelopen juni was ik met David aan het klimmen in de omgeving van Zermatt toen we in de buurt van Klein Matterhorn op de gletsjer (op 3900 meter) 4 Italianen tegenkwamen die geen kaart, touw, stijgijzers, enz. bij zich hadden en ons de weg vroeg naar de volgende hut (Cabana Margarita hut). Ongelofelijk wat dat soort mensen daar doen zonder enige voorbereiding of de juiste spullen.

Welke berg zou je ooit nog eens willen beklimmen?

Dat zijn er zoveel; afgelopen juni hebben David en ik geprobeerd de Täschhorn - Dom (Wallis, Zwitserland) overschrijding te doen maar er lag teveel sneeuw. Deze blijft dus zeker op het lijstje staan. Maar ook de Aconcagua in Argentinië moet ik nog steeds afmaken. De komende jaren wil ik ook bergen in de Himalaya gaan beklimmen en dus meer expedities gaan doen.