De eerste bergbeklimming van Twan van Bakel

Twan is een reiziger pur sang. Altijd op zoek naar onbekende gebieden en avontuurlijke uitdagingen. Reizen buiten de standaard is dan ook zijn motto. Expeditieklimmen en meerdaagse (winter) trektochten zijn favoriet. Na een solo 1000 kilometer trektocht door noord Scandinavië in 1999, volgde een wereldreis van veertien maanden. Bij terugkomst bleek Nederland te klein.

Wat herinner je je nog van je eerste bergwandeling/beklimming?

Een herinnering aan mijn eerste wandeling is toch wel dat ik als klein kind in Oostenrijk de bergen inging en dat ik op een gegeven moment in slecht weer op een steil stuk door nat gras omhoogklauterde. Ik ging in mijn enthousiasme veel te snel en al gauw was mijn vader me kwijt. Terwijl hij zich zorgen maakte en naar me bleef roepen, vond hij me 20 minuten later een stuk hogerop waar ik rustig op hem zat te wachten, me onbewust om de zorgen die hij om me had gehad.Mijn herinnering aan een van mijn eerste beklimmingen was op de Elbrus in 2004 vanaf de noordzijde. Op 5000m lepelde ik in de vroege morgen met mijn Russische gids een blikje vette vis leeg. Hij zei toen: "Iedereen die op deze hoogte met smaak zo'n blikje leegeet, haalt de top" Op dat moment wist en voelde ik het ook, en haalde zonder problemen de top.

Wat is je meest bijzondere beklimming geweest?

Mijn meest bijzondere beklimming was het bereiken van de top van de Elbrus met twee verschillende groepen in drie weken tijd in 2008. Ik had toen nog mijn eigen reisorganisatie Djørney True Adventure en klimmen met "klanten" is toch een heel andere ervaring dan zelf op pad gaan. Ter acclimatisatie klommen we toen in de Bezengi regio, een onbekender gebied, maar zo de moeite waard!

Met wie ga je meestal de bergen in?

Dat is iedere keer weer anders. Ondertussen heb ik met allerlei nationaliteiten geklommen: Polen, Argentijnen, Russen, Belgen, Nederlanders, Canadesen, Duitsers en nog veel meer. Met elke klimpartner heb ik nog steeds contact en we houden elkaar op de hoogte als we nieuwe reisplannen hebben.

Wat vind je het leukste aan bergbeklimmen?

Het leukste is het avontuur, de fysieke inspanning en het feit dat je ondanks goede voorbereiding, een goed team en perfecte uitrusting uiteindelijk op je zelf bent aangewezen.

Wat vind je het moeilijkste aan bergbeklimmen?

Het moeilijkste is om het juiste moment te plannen wanneer je richting de top gaat. Vanuit het basiskamp moet je eerst weer via de verschillende kampen omhoog naar het laatste kamp, dus moet je een paar dagen goed weer hebben, met een uitstekende dag voor de toppoging. Dit is vaak moeilijk in te schatten, en soms ben je klaar om te vertrekken maar zit het weer niet mee.. Andere keren is het net andersom, dan worden een paar schitterende dagen verwacht maar jij bent nog bezig met je acclimatisatie en is een toppoging nog te vroeg.

Wat is je grootste bergprestatie geweest tot nu toe?

Dat is denk ik de beklimming van de Himlung (7126m) in Nepal die ik in 2008 beklom. We vertrokken om 04:00 's nachts uit C3 op 6400m. Het was een zware en vooral koude klim omdat de berg bijna tot 10:00u in de schaduw bleef van zijn eigen omvang. Het laatste gedeelte voor de top was pittig steil en verijsd, zodat we ons en elkaar aan de pickel in de wand moesten zekeren. Een langzaam en vermoeiend klusje op die hoogte. Maar de top kwam langzaam in zicht en hijgend en met vier ademhalingen voor één stapje bereikte we de top!

Hoe motiveer je jezelf om op moeilijke momenten toch door te gaan?

Door mezelf voor te houden dat dit is wat ik graag wil en doe, dat ik hiervoor vaak flink gespaard heb en voorbereidingen heb getroffen. Maar ook heel simpel door naar "Gonna Fly Now", de soundtrack van Rocky op mijn MP3 speler te luisteren!

Waardoor is je liefde voor bergen en klimmen ontstaan?

Doordat mijn ouders me meenamen naar Oostenrijk om daar lange wandelingen in de bergen te maken. Dan zag ik ergens hoog een klein plakje sneeuw liggen waar ik dan per se naar toe moest. Uren later was dit kleine plake sneeuw natuurlijk een groot sneeuwveld maar dan hadden we het toch gehaald. Sneeuw in de zomer!

Wie is je voorbeeld (en waarom?)

Ik heb niet per se een voorbeeld. Er zijn zoveel goede klimmers die geweldige dingen gedaan hebben. Wel kan ik heel gemotiveerd raken van de boeken van bepaalde klimmers zoals Chris Bonington, Ronald Naar of Joe Simpson. Maar wat zei gedaan hebben is zoveel meer moeilijker en uitdagender dan wat ik doe.

Welke berg zou je ooit nog eens willen beklimmen?

Mijn ambitie is nog eens een 8000-er te beklimmen. Zonder extra zuurstof. Puur en alleen om te zien hoe ik boven 8000m functioneer en omdat het een 8000-er is.

Welke andere bergsport lijkt je uitdagend om een keer te doen?

Moeilijk, bergsport is tegenwoordig zo'n enorm groot begrip. Maar ijsklimmen of een bigwall beklimming lijkt me wel prachtig om eens te doen. Maar het liefst zou ik activiteiten combineren, door bijvoorbeeld een lange trektocht op sneeuwschoenen te maken, onderweg wat bergen beklimmen en per kano weer terugkeren naar het begin. Iets vergelijkbaars hebben mijn vriendin en ik gedaan tijdens onze Baikal Belukha Expeditie in Siberië in 2005.

Heb je wel eens bijzondere dingen meegemaakt in de bergen?

Wat heel bijzonder, zelfs een beetje vreemd, was toen ik samen met mijn klimmaat in 2010 afdaalde van de top van de Korzhenevskaya in Tadzjikistan richting C3. Een kleine twintig meter achter ons klom een waarschijnlijk Russische klimmer met zo'n ouderwetse ronde klimbril. Steeds als wij stopten, stopte hij ook, en de hele afdaling bleef hij dat stukje achter ons. Alsof het een geest was van een overleden klimmer die ons in de gaten hield.. Heel raar. Terug in C3 was hij ineens verdwenen. Het zal de vermoeidheid van de topbeklimming wel zijn geweest, maar we noemen hem nog steeds de ghostclimber als we het erover hebben..

Heb je nog een bijzondere of onbekende klimtip?

Een bijzonder klimtip zou ik de Mercedario in de Argentijnse Andes willen noemen. Iedereen wil altijd naar de drukke en overlopen Aconcagua maar de Mercedario (6770m) ligt 80km hemelsbreed verderop en daar deel je de berg met slechts een handjevol mensen of zoals ik al twee keer had, met niemand. Verder noordelijk zou ik Monte Pissis (6793m) aanraden. De reis per jeep naar het basiskamp gaat door een waanzinnig landschap met azuurblauwe meren, knalroze flamingos en droge woestijn en zoutpannen.

Is er nog iets dat je kwijt wil?

Allereerst dat ik Bergwijzer een leuke, dynamische website vind, hoewel ik toch een plek op het internet mis waar expeditieklimmers elkaar kunnen treffen. De groep klimmers die dit soort trips maakt is niet groot, dus zou het handig zijn als dit netwerk ergens een plaats zou krijgen. Altijd handig als je nieuwe plannen hebt en je zoekt nog expedtiedeelnemers.

Over Twan van Bakel (1972):

Twan is een reiziger pur sang. Altijd op zoek naar onbekende gebieden en avontuurlijke uitdagingen. Reizen buiten de standaard is dan ook zijn motto. Expeditie klimmen en meerdaagse (winter) trektochten zijn favoriet. Na een solo 1000 kilometer trektocht door noord Scandinavië in 1999, volgde een wereldreis van veertien maanden. Bij terugkomst bleek Nederland te klein en in de zomer van 2003 vertrok hij voor twee jaar naar Rusland. Daar maakte hij in augustus 2004 als voorbereiding voor 2005 een trektocht door zuidwest Tuva. Van mei tot september van 2005 legde hij, samen met zijn vriendin Monique van den Broek, tijdens hun Baikal Belukha Expeditie meer dan 2000 kilometer door Siberië af door de republieken Buryatia, Tuva en Altai. In februari 2006 vertrok hij samen met de Pool George Zieba naar de Argentijnse Andes voor hun 4PEAKS eXpedition die hen in slechts 60 dagen naar de hoogste toppen van de Andes zouden brengen. Het "High Altitude" klimmen smaakte naar meer en al gauw kwamen er plannen om hoger te gaan. In 2007 sloot hij zich aan bij een internationale expeditie naar de Spantik (7029m) in Pakistan. In 2008 was de bestemming Nepal, waar hij als 1e Nederlander de 7126m hoge top van de Himlung bereikte. Begin 2010 trok hij voor een 3e maal naar Argentinië en was hij succesvol op de Mercedario (6770m). In juli 2010 vertrok Twan als expeditieleider van de Dutch Pamir Expeditie naar Tadzjikistan waar hij de top van de Korzhenevskaya (7105m) behaalde. Piek Somoni (7495m) werd niet bereikt maar teamgenoot Hans van der Meulen wist beide toppen te bereiken. In de zomer van 2011 klom Twan samen met een Russische vriend op de Muztagh Ata maar moest uiteindelijk op 6900m door slecht weer zijn toppoging laten schieten. Nieuwe plannen zijn bij hem altijd in de maak en natuurlijk blijft de ambitie en het enthousiasme om nog eens op de top van een 8000-er te staan. Sinds vorig jaar is hij verder aktief lid en webmaster voor de NKBV regio Midden-Brabant.