
Queen Charlotte Track. foto E. Tabor
Queen Charlotte Track, echt geen pretje
Queen Charlotte Track. foto E. Tabor
Auteur: E. Tabor
Een waar feit. Mijn benen doen nog zeer van de zeven uur durende tocht van gisteren, maar die vallen in het niet bij de enorme, onhandige blaar onder mijn linkervoet, tweede teen van links om precies te zijn. Onze lieve gastvrouw van gisteren (alias blaren-oma) kon er niet veel aan veranderen.Ik visualiseer hoe erg een amputatie hier in de ‘Charlotte Sounds’ zou zijn. Hoe erg ik mijn teen echt zou missen. Voor balans heb je volgens mij geen vijf tenen nodig, kan zeker ook met vier. We stappen door, want we moeten een klein groepje Duitsers voor blijven. Ja...zelfs aan de andere kantvan de wereld houd ik Neerlandsch eer hoog.
Ondertussen hebben we ook al geconcludeerd dat onze recuperatie tijd met grote reuze stappen elkjaar toeneemt. De relatie tussen alcohol inname en toenemende hersteltijd had ik al enkele jaren geleden geconstateerd, daar kan ik op papier een neerwaartse curve van trekken, maar nu moet ik dus ook al rekening gaan houden met langere spierherstelperiodes...zucht.
De Australische is onder de indruk van hoe ik de afdaling aan ga. Feitelijk ontspan ik al mijn spieren enlaat dit lijf, als een kamikaze op oorlogspad, de diepte in vallen. De bomen remmen me wel af als hetmisgaat. Zolang we die Duitsers maar voorblijven... en de bejaarde mannen met stokken die ons op dehielen lijken te zitten... en eigenlijk ook die irritante Amerikaanse met persoonlijke berggids die minachtend naar ons snoefde toen we erop er erover gingen.De Queen Charlotte track een lolletje? Ik dacht het niet. Het is keiharde oorlogsvoering!
Deze reportage is een van de inzendingen voor de Patagonia - schrijfwedstrijd