Verhaal achter de foto: poeder in Japan

Ik ben verliefd op sneeuw. Regen, bah. Zon, mwah. Nee, sneeuw, dat is waar ik extra vroeg mijn bed uit kom en tot midden in de nacht voor wakker blijf. En dan met liefste die van het zachte soort. Poeder. Een gekheid die ik deel met veel Japanners. Op het noordelijke eiland Hokkaido lusten ze ook wel pap van Yuki. De weldoener: een koude Siberische golfstroom die boven de Japanse Zee vocht opzuigt en hier tegen de bergen botst. Het meest bevoorrecht is de vulkaan Annapuri, vlak aan de kust bij Niseko.

Tekst en foto: Menno Boermans

Dit resort ligt twee uur rijden vanaf Sapporo en is gedurende de wintermaanden gegarandeerd bedekt met een dikke wollen deken. Gemiddeld valt er per jaar vijftien meter! Niseko is hiermee het op een na sneeuwrijkste gebied ter wereld.

Voor National Geographic Traveler bracht ik vorig jaar een bezoek aan deze regio. Het was mijn derde keer skiën in Japan, en de vrienden die met me mee waren snapten direct waarom ik hier ieder jaar graag terugkeer. Zelfs in de avond wordt er volop gesport. De Japanners kunnen er gewoon geen genoeg van krijgen. Met behulp van schijnwerpers wordt een hele zijde van de berg verlicht. Om dit in beeld te brengen organiseerde ik een kleine photoshoot. Het is al kwart voor negen als mijn vrienden Eelco van Nieuwenhuijzen en Willem Schellens joelend afdalen. Ze gaan dicht langs de bomen want die geven nog een beetje referentie. Ik heb mijn camera op een statief gezet, zodat ik met iso 500 en een sluitertijd van 1/125 seconde kan werken. De sneeuw komt inmiddels horizontaal voorbij en ik heb het bijzonder koud. Een sfeer die in de foto versterkt wordt doordat ik een lage temperatuur voor mijn witbalans heb ingesteld; met de blauwe zweem als gevolg. Terwijl de batterij indicatie op mijn schermpje begint te knipperen, probeer ik mijn verkleumde handen warm te blazen. Ik berg mijn camera op en klik mijn ski's onder. Met een tevreden grijns van de gelukte foto begin ik aan de afdaling naar het sushi restaurant.

Uit de halfverlichte bossen klinken opgewonden plezierkreten. Volwassen mannen die kraaien als dolle kinderen in een speelparadijs. Dit is inderdaad uniek! Alsof ik op een wolkendek dein, zo zacht. Een gevoel van enorme rust valt over me heen. Geen zorgen, slechts genieten. Mijn lichaam is in harmonie met de natuur. Morgen bestaat niet, evenmin als gisteren. Alleen nu. Hier. Zen.

Verhaal achter de foto - april 2012

Meer inspiratie