Over de grijze lucht ligt een fijne lila waas, hier en daar onderbroken door oplichtende plekken. Achter de schaarse toendrabegroeiing strekt het meer zich uit. Het water golft onrustig. De heuvels links en rechts deinen weg in steeds vagere tinten. In het verre verlengde van het meer zijn de helwitte flanken Sarek zichtbaar.Ik wil niemand zien dit jaar.
Reportages
Redactie
Een jaar geleden heb ik een trekking gedaan naar het Basecamp van de Mount Everest samen met mijn beste vriend en een relaxte Fin die we gedurende onze tri
Redactie
Daar komt hij dan, mijn oude backpack. De elastieken zijn geknapt, de robuuste stof is op plekken doorgesleten en er zitten vlekken op die voor mij niet meer naar herkomst traceerbaar zijn, maar die in een laboratorium ongetwijfeld stellingen vol petrischaaltjes zouden kunnen vullen. Mijn backpack, vol met stinkende was en een aantal zorgvuldig ingepakte souvenirs.
Redactie
Daar stond ik dan in de binnenlanden van Suriname, omringt door een twintigtal vreemden die ik 4 uur geleden voor het eerst had ontmoet. Op weg naar de Tafelberg, gelegen in het prachtig natuurreservaat de Tafelberg genaamd. Gelukkig had ik mijn vriendin de dag voor mijn vertrek naar het regenwoud weten over te halen gezellig met mij mee te reizen.
Redactie
Ben ik er klaar voor? Kan ik de Alpe d’Hues aan? De spoorbrug over het Van Starckenborg kanaal vormde wekenlang, als enige klimmeters, een belangrijk obstakel in mijn trainingsparcours. Een spoorbrug is in de meeste opzichten niet te vergelijken met Alpe d’Hues.
Redactie
Hoog, hoger en nog hoger over het kronkelweggetje. In een auto dat ik van een vriendin heb geleend. In een vreemd land. Nou ja, vreemd, Frankrijk dus. Waar ik eigenlijk wel enkele keren per jaar ben. ‘Het is heel makkelijk om Marlotte te bezoeken. Je bent er zo. Het is gewoon een rechte weg naar boven.’Auteur: P. HansDat vertelt de vriendin van wie ik het Ford Ka’tje leen.
Redactie
Ik deed de deur van de winkel achter me dicht. Ik had mijn stijgijzers net teruggebracht waar ik ze gehuurd had. Lag het nu echt aan de gids zoals de verhuurder zei, of waren het toch de ijzers, zoals ik zelf dacht? Ik sprak de taal redelijk goed, maar dan nog… Het leek alsof tussen mij en de ontvanger van de boodschap altijd wolken met vraagtekens bleven hangen.
Redactie
Een ritmisch geluid van staal tegen staal klinkt in mijn oren. Ook ik klik mijn beveiliging om en trek me aan een uitstekend stukje rots omhoog. Voor mij klimt oudste. Manlief en jongste zijn zo’n twintig meter voor ons. Zien doen we ze niet meer, we kunnen ze alleen nog maar horen. Langzaam trekken de wolken als een deken om ons heen. Ik heb dorst, maar mijn flesje drinken is leeg.
Redactie
Met mijn man op vakantie in een klein gehucht in Oostenrijk. Vanuit het gemoedelijke hotelletje met rode geraniums aan het balkon hebben we een prachtig uitzicht op de bergen. Ik hou van de bergen. Een stuk natuurgeweld waar je naar kunt blijven kijken. Ik hou ook best van wandelen in de bergen.
Pagina's
