Met de sneeuwschoenen onder geniet je op een hele andere manier van de bergen. We hebben tips voor sneeuwschoenwandelen. Mooie routes voor een sneeuwschoenwandeling en natuurlijk reportages, blogs en reisverhalen van andere sneeuwschoenwandelaars.
De hoogvlakte van het M’goun gebied is leeg! Ondanks dat er overal sporen zijn van de nomadische bewoners die hier in de zomer vertoeven om hun dieren te laten grazen komen we niets of niemand tegen. De grootsheid en de leegte van het landschap scheppen ook ruimte in mijn geest. Daarmee voldoet het helemaal aan mijn ideaalbeeld om een trektocht te maken.
Tracks en Trails koppelt een bezoek aan de stad Luzern aan een wintersporttrip naar Engelberg.
Elk winterseizoen trekken duizenden toeristen naar de wintersportgebieden. Het waren de Zwitsers die als eerste toeristen welkom heetten in hartje winter.
"Skiën is natuurlijk fantastisch. Ik geef al jaren les op de Oostenrijkse pistes en elke keer met evenveel plezier. Maar er is meer mogelijk."
Op de Albrunnpass proberen we door de wolken en de sneeuw heen te kijken om nog iets van de omgeving te zien. Als ik mijn windmeter omhoog steek registreren we windstoten van 55 km/u en een 'wind chill' van -22 graden. We zetten een skibril op en trekken de koortjes van onze capuchon strak aan. Tijdens de afdaling lopen we tegen de wind in.
De omgeving van Davos is prachtig! Zeker in de winter. Het is een mekka voor sneeuwschoenwandelaars, freeriders en langlaufers. De sneeuwzekerheid, de mooie bergen en een prima openbaar vervoer maken deze bestemming tot een ideaal gebied voor een cursus lawinekunde.
Ken je die wandelkaarten met een focus op één route? Soms is zelfs de omgeving weggewerkt zodat de andere paden en omgeving je niet af kunnen leiden. Wat heb je aan zo’n kaart? Je hebt geen totaal overzicht. Eén keer een afslag te vroeg of een verkeerd pad en je kunt met een beetje pech flink verdwalen.
In alle vroegte staan ze in de sneeuw achter het appartementencomplex in Val Cenis te blauwbekken van de kou. Aan mij de eer om de aanwezige studenten (17-20 jaar oud) te vertellen dat ze hun warme jas uit moeten doen om hun lawinepieper te kunnen bedienen. In de bijtende kou leg ik iedereen uit waar een lawinepieper voor dient en hoe we die gaan gebruiken.
Over een koeienpaadje wandel ik naar boven als de zon vanachter de bergkam verschijnt. De sneeuwschoenen heb ik op mijn rugzak gebonden, voor het geval dat. In de diepte liggen de roestbruine weiden stil verspreid tussen de dorpen. Klokkengelui kondigt de hoogmis aan in de dorpskerk. Na een klein uurtje besef ik dat ik mijn drinkfles vergeten ben. Hoe kan ik zo stom zijn!
De tweede week verblijf ik met 7 klasgenoten in een ouderwets maar gezellig chalet op het Plateau de Glières. Dit is een schitterend en (voor de Haute Savoie) onherbergzaam gebied ten westen van de Aravis. Deze week is het de bedoeling dat we het geleerde uit week 1 in de praktijk gaan brengen.
In september stond er weer een opleidingsweek op het programma. Dit keer lekker dichtbij huis, namelijk direct aan de overkant van het dal, hier in Samoëns. Het ging om de formation estivale ; dus kennis opdoen over zomer onderwerpen. 5 dagen lang een afwisseling van theorielessen in de klas, afgewisseld met praktijkkennis in het veld.
Ik herinner me nog steeds de ogen van het lawineslachtoffer, als hij vertelt* over zijn ervaring. Als hij het moment herleeft dat hij bedolven wordt onder de sneeuw zie je zijn ogen leeg worden. De gruwelijke ervaring spreekt uit zijn stem. Hij heeft de dood in de ogen gekeken, en dat straalt hij uit ook!
