Ik ben dol op bergwandelen, en al helemaal in de lente, want dan groeit, bloeit, kruipt en krioelt er van alles. Het gaat me vandaag dan ook niet om kilometers maken, maar om het ontdekken van kleine wondertjes. En om die te vinden moet je slenteren.
Blogs
Op de Albrunnpass proberen we door de wolken en de sneeuw heen te kijken om nog iets van de omgeving te zien. Als ik mijn windmeter omhoog steek registreren we windstoten van 55 km/u en een 'wind chill' van -22 graden. We zetten een skibril op en trekken de koortjes van onze capuchon strak aan. Tijdens de afdaling lopen we tegen de wind in.
Het is inmiddels alweer twee jaar geleden dat ik het ministerie van sport in Annecy (DDJS) binnenstapte, met de vraag hoe ik mountainbike-gids zou kunnen worden in de (Franse) Alpen. Er werden me toen 2 mogelijkheden voorgelegd. Namelijk het volgen van de opleiding tot moniteur de cyclisme; een soort allround fietsleraar.
Tegenwoordig worden Sint-Bernards niet meer gebruikt als bergredders. Ik ga op bezoek bij een kennel in Les Houches om te ontdekken wat het verhaal is acht
De omgeving van Davos is prachtig! Zeker in de winter. Het is een mekka voor sneeuwschoenwandelaars, freeriders en langlaufers. De sneeuwzekerheid, de mooie bergen en een prima openbaar vervoer maken deze bestemming tot een ideaal gebied voor een cursus lawinekunde.
Het is alweer een tijd geleden dat mijn man en ik deze wandeling samen maakten, maar hij blijft schitterend. Dit keer was het in de herfst.
Wat doe je met oude skiliften en andere rommel? Die kieper je gewoon in een gletsjerspleet. Nog niet zo lang geleden was dat heel gewoon. Gelukkig ruimt Compagnie du Mont Blanc nu oude misstappen op.
Jarenlang heb ik klettersteigen gekwalificeerd als ‘spielerij’, om maar eens een goed Nederlands woord te gebruiken. Maar ondertussen ben ik al een paar jaar om. Dat heeft er mee te maken dat er in razend tempo uitdagende klettersteigs bijkomen in de Alpen en anderzijds dat het in een ‘verloren uurtje’ mogelijk is een klettersteig te klimmen.
Tijdens een bezoek aan de Rigi in 1878 opperde de Amerikaanse schrijver Mark Twain dat binnen twee jaar elke Zwitserse uitzichtsberg wel zijn eigen bergspoorbaan zou hebben en ver zat hij er niet naast.
Ken je die wandelkaarten met een focus op één route? Soms is zelfs de omgeving weggewerkt zodat de andere paden en omgeving je niet af kunnen leiden. Wat heb je aan zo’n kaart? Je hebt geen totaal overzicht. Eén keer een afslag te vroeg of een verkeerd pad en je kunt met een beetje pech flink verdwalen.
Pagina's
