Tour de France: bergcategoriën uitgelegd

Wie zelf eens de fiets pakt in de bergen, heeft ze misschien wel in een sport-app zien staan, en anders kom je ze wel tegen in de verslagen van grote wielrenwedstrijden: verschillende bergcategorieën. Maar wanneer is een berg nu van de eerste of de ‘buitencategorie?’ We zochten het voor je uit.

De bergcategorieën

De bergcategorieën kennen we vooral uit het wielrennen, als we bij ritten door berggebieden horen over een peloton dat zich opmaakt voor een klim van de ‘buitencategorie’. Hoewel dat klinkt alsof er iemand strikte richtlijnen heeft opgesteld over verschillende soorten bergen, is niets minder waar. De categorisering van de bergen, is gebaseerd op niets meer dan een verzameling vuistregels. Daardoor kan een berg in de ene ronde in de tweede categorie vallen, maar in de andere in de derde categorie. De organisatie van de Tour de France geeft op haar website geen harde criteria en op andere plekken op internet kom je veel verschillende informatie tegen.

Bij die vuistregels worden een aantal dingen meegewogen: het aantal hoogtemeters, de lengte van de klim, en het stijgingspercentage. Maar hoewel dat vaak harde cijfers zijn, is de manier waarmee ermee omgegaan wordt, nogal subjectief. En om het af te maken: soms wordt ook meegewogen op welk moment in een rit de berg beklommen wordt, en in het geval van een lange wedstrijd, zoals de Tour de France, wordt ook gekeken in welke étappe de beklimming plaatsvindt. Een Tourmalet aan het begin van een tocht, voelt voor de wielrenners heel anders dan aan het eind van een tocht en in de derde week van de Tour de France, voelt de Alpe d’Huez heel anders dan in de eerste week.

Wil jij het beste van Bergen Magazine en Bergwijzer elke week in je mailbox? Schrijf je in voor de wekelijkse nieuwsbrief of volg ons op Facebook.

Beklimmingen van de 4e categorie

Deze beklimmingen zijn relatief makkelijk. Het aantal hoogtemeters is beperkt en de klim is kort. Vaak is de afstand zo rond de twee kilometer, met een stijgingspercentage van om en nabij de vijf procent. Als de klim langer is, gaat het stijgingspercentage nog wat naar beneden.

Beklimmingen van de 3e categorie

De derde categorie is zo’n categorie die moeilijk te bepalen is. Een korte klim van anderhalve kilometer met een stijgingspercentage van 10 procent kan in de derde categorie vallen, maar een lange klim van ongeveer tien kilometer met een stijgingspercentage van 5 procent ook.

Beklimmingen van de 2e categorie

Ook hier kunnen de beklimmingen kort en steil zijn, of minder steil, maar dan heel lang. Korte beklimmingen van vijf kilometer met een stijgingspercentage van acht procent, of juist vijftien kilometer lang zwoegen, bij vier procent.

Beklimmingen van de 1e categorie

De eerste categorie is de zwaarste categorie. Dit zijn lange beklimmingen, met grote stijgingspercentages. Soms wel tot twintig kilometer klimmen bij een percentage van vijf procent. Of korter, maar dan wel veel steiler.

Hors Categorie: de buitencategorie

Maar het kan erger dan de eerste categorie. Sommige beklimmingen zijn zo zwaar dat ze binnen geen enkele categorie passen. Het aantal hoogtemeters is groot, en het stijgingspercentage ook. Ga er op basis van de gemiddelden van de laatste jaren maar vanuit dat je toch zeker zestien kilometer lang aan het klimmen bent, bij een stijgingspercentage van meer dan zeven procent. Belangrijk aan het toekennen van de kwalificatie hors categorie is ook of de finish op de bergtop ligt. Soms wordt een klim uit de eerste categorie toch als buitencategorie aangemerkt, als de finish op de top van de berg ligt.