Interview deelnemer BMMBE Sander Keijzer

Waarom doe je mee aan de expeditie?

Bergwandelen is mij ‘met de paplepel ingegoten’. Ik bergwandel al vanaf m’n achtste, variërend van dagtochten tot meerdaagse huttentochten. Ik doe dat minimaal één vakantie per jaar, maar bij voorkeur vaker. Deze expeditie gaat veel verder dan het reguliere bergwandelen. Dat is voor mij de uitdaging, samen met een team hetzelfde doel nastreven op onderdelen die uitdagen: halklimmen, klettersteigen, klimmen op de gletsjer om letterlijk tot grote hoogte te komen. Daarnaast vind ik het een uitdaging om zo goed mogelijk voorbereid te zijn.

Over Sander Keijzer:

Mijn naam is Sander Keijzer, 41 jaar en getrouwd met Denise. We hebben twee zonen: Jonas en David en wonen in Noordwijkerhout, midden in de Bollenstreek en op een steenworp afstand van de duinen en de Noordzee.

Ik werk als functioneel applicatiebeheerder bij Stichting Rivierduinen, een organisatie voor geestelijke gezondheidszorg. Ik fiets dagelijks naar mijn werkplek in Leiden, waardoor ik zo’n anderhalf uur per dag op de fiets zit.

Wat verwacht je van de expeditie?

Een enerverend traject, waar veel voorbereiding, energie, uitdaging en vooral plezier in gaat zitten. Het is voor mij een kennismaking met nieuwe facetten van de bergsport.

Hoe ga je je voorbereiden?

Veel lopen met bepakking, steeds wat verder en zwaarder. De duinen en de Amsterdamse waterleidingduinen lenen zich daar goed voor. Daarnaast zijn er in de duinen wat heuvels met traptreden. Volgens mij kun je daar ook flink mee trainen . Ik wil ook m’n bovenbenen sterker maken en zoek daar nog een geschikte manier voor. Ik hoop dat we 11 januari een trainingsprogramma meekrijgen dat enig houvast biedt. De aanbevolen kleding heb ik ook nog niet allemaal dus daar ga ik me ook in verdiepen.

Wat is je meest indrukwekkende beklimming tot nu toe geweest?

Dat is de beklimming van Zückerhutl (3510) geweest in het Stubaital, Oostenrijk samen met een goede vriend van mij. We hebben de beklimming gedaan met een gids. Vanuit de Dresdener Hutte zijn we op skies met stijgvellen 1000 meter aangelijnd geklommen. Soms konden we op de ski’s niet verder en droegen die op de schouder, verder klimmend met de skischoenen aan. Het laatste stuk naar de top was steil, aangelijnd klimmen naar de top. De lucht was strak blauw, de inspanning enorm, maar het uitzicht was adembenemend, echt fantastisch! Vervolgens abseilend terug naar de skies om vervolgens skiënd en afdalend weer terug naar het dal te gaan.

Hoe motiveer je jezelf om op moeilijke momenten toch door te gaan?

Het doel voor ogen houden en proberen rationeel te denken. Vertrouwen hebben in eerder opgedane ervaringen, het team en de voorbereidende trainingsarbeid. Proberen de focus te houden, tijdig te eten en te drinken en geconcentreerd blijven. Plezier hebben geeft trouwens de meeste afleiding, dus altijd proberen te blijven genieten!

Wat vind je het moeilijkste aan bergbeklimmen?

Het inschatten van situaties, wat kan wel en is verantwoord om te doen en wat kan niet?Het kan dan gaan om het inschatten van benodigde tijd om een top te ‘halen’ bij naderend slecht weer tot het zoeken van het pad bij vers gevallen sneeuw. In uitgaan van routine schuilt een gevaar dat je er teveel op vertrouwt en een keer de fout in gaat.

Wat vind je het leukste aan bergbeklimmen?

De inspanning die je moet leveren in een inspirerende omgeving. “Als ik een berg zie dan wil ik er tegen aan”. De natuur, rust en ruimte is fantastisch.