Waar een wil is, is een bergpad

Toen we nog in Nederland woonden waren we gewoon fanatieke snowboarders die minimaal twee keer per jaar de sneeuw opzochten en ook zomers konden we de bergen waarderen als vakantiebestemming. Maar doorgewinterde alpinisten? Nee, dat zeker niet. Toch merk je dat je naarmate je in de bergen woont steeds meer dingen leert en dat je je grenzen steeds verder gaat verleggen.

Tijdens de eerste winter leer je de toegankelijke off-piste routes kennen, terwijl je inmiddels met enige regelmaat een splitboard onderbindt om de backcountry in te trekken. En reed je de eerste zomer blij als een kind met je hardtail over de jeeptracks van het Grand Massif, zo rijd je nu met je 'fully' meerdaagse tochten over eindeloze singletracks in je nieuwe achtertuin.

Vijf jaar geleden startten wij, Arno en Jessica de Jong, onze reis- en evenementenorganisatie AlpAdventures en besloten we huis en haard achter te laten en onze droom te volgen. Onze eigen Alpenavonturen in de Franse Alpen! Mede dankzij de camera van TV programma TROS 'Ik vertrek' gingen er verschillende deuren voor ons open en vonden we al snel een (bij)baan in het hotel van de burgemeester van ons toenmalige dorp les Carroz. In dit programma heb je kunnen zien dat niet alles van een leien dakje ging tijdens ons eerste jaar... Door het wonen en werken op locatie kwamen we in contact met lokale partners zoals skischolen, berggidsen en accommodaties en bleek de keuze om ons hier te vestigen al snel de juiste.

Steeds vaker begonnen onze gasten te vragen of ik ze mee op pad wilde nemen op ski's, splitboard, mountainbike of bergschoenen en steeds vaker moe(s)t ik ze antwoorden dat ik daar helaas het recht niet toe had. In Frankrijk wordt veel waarde gehecht aan opleidingen en diploma's en dient iedere begeleider, trainer of gids dan ook te beschikken over het zogenaamde 'brevat d'etat' in zijn of haar discipline. Ik merk dat ik het erg leuk vind op mensen te vertellen over onze mooie omgeving en stiekem lijkt het me nog mooier om ze ook rond te mogen leiden en dan in het bijzonder op een mountainbike. Is het dan misschien toch een roeping om hier mee aan de slag te gaan; een 'destination' die ik moet gaan volgen?

Ja ik voel me in the outdoors als een vis in het water en begin steeds meer kennis en ervaring op te doen, die ik graag met anderen zou delen. En wat is er nou mooier om van je hobby je werk te maken en je dromen te volgen? 'C'est pas possible' is een veelgebezigd Frans mantra en remt veel mensen in het ondernemen en het denken in mogelijkheden. Gelukkig hebben wij als Nederlanders een meer innoverende volksaard en geloven we dat als je iets echt wilt er veel meer mogelijk is dan je wellicht denkt.

Onze vorige droom hebben we inmiddels ruimschoots verwezenlijkt en hebben het voorrecht al vijf jaar in de fantastische Franse Alpen te mogen leven. Genoeg motivatie dus om nu die volgende droom te gaan verwezenlijken: Ik ga onderzoeken hoe ik in de toekomst onze gasten door de bergen kan gaan rondleiden op de MTB of op de wandelschoenen. Want waar een wil is, is een bergpad; hoe smal of lastig 'ie soms ook lijkt te zijn...