Bergwandelen als je hoogtevrees hebt: onze tips

Hoogtevrees kan van elke bergwandeling een drama maken. Niks is vervelender dan totaal bevriezen terwijl je ergens op een helling staat. Maar wat kun je doen tegen hoogtevrees in de bergen?

Hoogtevrees is een échte pretbederver. Angst, of soms zelfs paniek kan ervoor zorgen dat je écht bevriest. Je zet geen stap meer, je hartslag schiet omhoog en je hele lichaam is strak als een snaar gespannen. Soms kan hoogtevrees zelfs zo erg zijn dat helder denken niet meer makkelijk gaat. En als je dan tóch nog veilig op je bestemming aankomt, zit de angst er vaak zo diep in, dat je opeens totaal geen zin meer hebt in nóg zo’n wandeling.

Geen nieuwtjes, vakantietips of winacties meer missen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief, of volg ons op Facebook

Het lijkt soms niet zo, maar eigenlijk heeft vrijwel iedereen wel een beetje last van hoogtevrees. Zelfs de grootste durfals die ogenschijnlijk onverschrokken over smalle richeltjes langs diepe afgronden wandelen! Dat is ook heel gezond, het gaat immers om de instinctieve oerdrift die ons in leven probeert te houden. Maar de een heeft er meer last van dan de ander. En gelukkig: als je een van die mensen bent die er veel last van hebben, zijn er manieren om ervoor te zorgen dat je er minder last van krijgt.

Van tevoren: plannen en praten

Hoogtevrees is niks om je voor te schamen. Zoals gezegd: de zelfs de grootste durfals hebben altijd wel een beetje last van hoogtevrees en niemand vindt hoogtevrees raar. Ben je bang dat je last krijgt van hoogtevrees? Bespreek dat, dan kun je samen met de rest van je reisgezelschap kijken naar een alternatieve route en er al van te voren voor zorgen dat je niet voor nare verrassingen komt te staan.

Let bij het uitzoeken van de juiste route op de moeilijkheidsgraad, en kijk ook naar termen als schwindelfrei. Vaak betekent dat dat je geen hoogtevrees moet hebben. Een andere aanwijzing: als je op de kaart ziet dat de hoogtelijnen dicht bij elkaar liggen, houdt dat in dat de helling (erg) steil is en dat je dus behoorlijk de diepte in kan kijken. Ben je niet helemaal zeker van je keuze? Vraag dan even na bij een lokale gids, de VVV of een huttenwaard of diegene wat meer informatie over de route en een mogelijk alternatief heeft.

Wen aan de hoogte

Betekent dat, dat je bij het minste of geringste vermoeden van hoogtevrees alleen nog maar vlakke wandelingen moet gaan maken? Zeker niet. Want voor veel mensen geldt dat hoogtevrees vaak een kwestie van wennen is. Zeker wij lagelanders, zijn al die hoogtes en afgronden niet zo gewend, maar door rustig op te bouwen kun je er wel aan gewend raken. En wennen doe je in veel gevallen door te doen! Ga dus vooral de bergen in, maar bouw het wel rustig op. Geniet, kijk om je heen, wen aan het mooie berglandschap en dan zal je merken dat je vanzelf wat minder last krijgt van hoogtevrees. Maak je wandeling elke keer dat je op pad gaat een klein beetje uitdagender. Door vaker te bergwandelen raak je vanzelf meer gewend aan de omstandigheden. Je wordt tredzekerder waardoor je letterlijk steviger in je schoenen staat en het gevoel dat je elk moment de diepte in kan duikelen afneemt. Stond je de eerste keer met knikkende knieën boven een steile helling, na verloop van tijd sta je steeds zekerder in de bergen. 

Wandel met stokken

Wandelstokken maken een afgrond niet minder diep, of een helling minder steil, maar wandelen met stokken kan wel helpen. Bijvoorbeeld bij het bewaren van je evenwicht. Soms geven ze net dat ene ontbrekende beetje stabiliteit en daarmee zekerheid dat je nodig hebt om met een iets geruster hard door te lopen.

Hou je blik vooruit

Een klassieker: kijk niet in de diepte. Hoe clichématig het ook klinkt, het is wel waar. Als je je blik vooruit richt en niet op het stukje pad vlak voor je voeten, loop je vanzelf een stuk lekkerder en glijdt je blik minder snel naar die steile afgrond naast het pad. Toegegeven, dit is vaak wel wat makkelijker als je omhoog loopt, dan tijdens het dalen. Immers: tijdens het klimmen kijk je sowieso meer tegen een helling op, terwijl je de andere kant op bijna per definitie het dal in kijkt. Op korte, hele steile stukken waar je bijvoorbeeld even diep door de knieën moet, kan je dat soms oplossen door je even om te draaien en met je buik naar de helling die diepe stap te maken. Alsof je een ladder af klimt. Dan kijk je minder de diepte in terwijl je die diepe stap maakt en je kan meteen je handen makkelijker gebruiken voor wat extra steun.

Ga nooit alleen

Belangrijk is om nooit alleen te gaan. Bergwandelen in gezelschap is sowieso een goed idee, maar als je gevoelig bent voor hoogtevrees, is gezelschap écht belangrijk. Een beetje afleiding kan altijd helpen, want terwijl je samen die hellingen bedwingt, ben je minder snel geneigd om de diepte in te kijken. En anders kan een flinke peptalk je soms ook door een lastig stuk heen helpen. En krijg je het toch te kwaad? Ook dan kunnen de mensen met wie je op pad bent mentale of soms zelfs fysieke ondersteuning geven. Voor dat laatste is het soms ook goed om met een gids op pad te gaan. Berggidsen weten waar de allermoeilijkste en steilste passages zijn en kunnen een route daaromheen plannen of ze kunnen je helpen om over de lastigste en engste passages heen te komen.

Toch hoogtevrees? Vraag niet het onmogelijke van jezelf

Hoogtevrees bespreekbaar maken en houden is ook belangrijk als je al op pad bent, want natuurlijk kan je meer last krijgen van hoogtevrees dan je van tevoren inschatte. Op zo’n moment is het het beste om dat ook uit te spreken. Overleg even over wat je moet doen. Kom je er met een goede peptalk, heb je fysieke hulp nodig, of is het beter om toch maar om te draaien? In dat laatste geval is er ook geen nood aan de man. Deze wandeling was net een beetje teveel gevraagd. Neem de volgende route een stapje terug, doe nog wat meer ervaring op en kom later een keertje terug!