Nationaal Park Monti Sibillini in het hart van Italië

Het Nationaal Park Monti Sibillini is onderdeel van de Apennijnen en beslaat grofweg zo’n 70 hectare. Daarmee is het één van de kleinere parken in Europa maar hoeft aan schoonheid en diversiteit niets in te boeten ten opzichte van de grotere parken.

Gelegen in de regio’s Le Marche en Umbrië biedt dit gebied een ongekend aantal mogelijkheden voor de wandel-, de cultuur- en de natuurliefhebbers. 

Auteur: Rob de Weerd

Monti Sibillini bezoeken

Midden in het park, voor het grootste deel gelegen in Umbrië, vinden we de 'Piano Grande'; een hoogvlakte welke zo'n 23 Km2 beslaat en omringd is door de hoogste toppen van het gebied. Het eeuwenoude dorpje Castellucio di Norcia is vanwege zijn geïsoleerde ligging een bezienswaardigheid op zich en bevindt zich op een natuurlijk vormgegeven terp. Vanaf hier heeft men een uitzicht over vrijwel de gehele hoogvlakte en de enorme dimensies ervan. De bezoekers die het voorjaar hebben uitgekozen om hierheen te komen vergapen zich aan het kleurenpallet wat de bloeiende klaprozen, korenbloemen, mosterd- en linzen voorschotelen. Lokale producten zoals de pecorino-kazen, honing, truffels, ricotta, olijfolie en zachte salami's doen de fijnproevers watertanden. 

Geen nieuwtjes, vakantietips of winacties meer missen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief, of volg ons op Facebook

Vanaf de hoger gelegen toppen zoals bijvoorbeeld de Cima del Redentore kunnen we vaak de in de verte gelegen Monte Conero en de pieken van het Gran Sasso gebergte zien; een zichtafstand van maar liefst 70 kilometer!

Dit prachtige gebied is ooit voorbestemd geweest om als skiarena te gaan dienen. Milieuactivisten en wandelliefhebbers hebben zich in die tijd weten te verenigen en wisten de ontwikkeling van deze plannen een halt toe te roepen. Betonmolens, bulldozers en vrachtwagens werden het zwijgen opgelegd en de eerste stappen werden gezet naar de uiteindelijke status van Nationaal Park. Een aantal zandwegen, indertijd aangelegd als infrastructuur om skiliften bereikbaar te maken, liggen als verstilde bewijzen van een bewogen tijd op de hellingen van het Park.

Het Park bestaat voornamelijk uit kalksteen en de vorming ervan is ongeveer 250 miljoen jaargeleden begonnen. Een dikke laag kalksediment op de bodem van een tropische zee legde de basis voor het huidige gebergte. Tussen de 15 en 2 miljoen jaar geleden is door opstuwing van de aardkorst het brokkelige en gekneusde landschap ontstaan. Latere ijstijden maakten het werk af waarvan de sporen in de u-vormige dalen zoals Valle Ambro, Valle Bove en Valle Panico nog duidelijk zichtbaar zijn.

Wandelen in Monti Sibillini

Vandaag de dag is Park Monti Sibillini een wandelparadijs over plateaus, door kloven, en langs rotswanden en dolines. Adembenemende kalksteenmassieven zoals bijvoorbeeld de Pizzo del Diavolo, Palazzo Borghese en de Monte Bove nodigen uit om op verkenning te gaan.

Eén van de mooiste tochten is de zogenaamde 'Drie-Toppentour' welke ons op drie bergpieken hoger dan 2000 meter brengt. De start hiervan bevindt zich op een hoogte van 1800 meter bij de Rifugio Fargno. Wanneer de uitrusting op orde is en we ons verbaasd hebben over de scherpe lijnen van de bergmassieven gaan we op pad. Vrijwel meteen beginnen we aan een stijging over een brokkelige ondergrond waarop we geconcentreerd onze voeten neerzetten. Langzaam hoger komend zien we voor ons de spitsvormige top van Monte Acuto. Hier lopen we onderlangs om even later zonder al te grote inspanningen onze eerste top van deze wandeling te bereiken; de Tre Vescovi, 2099 meter hoog en voorzien van een stalen topkruis.

Als tastbare herinnering laten we een steen achter in het frame van de staalconstructie en wordt een eerste energiereep gegeten alvorens we aan de zuidkant van de berg afdalen terug naar een hoogte van ongeveer 1900 meter. Voor ons zien we de volgende uitdaging; de Piz Berro, de tweede top en vanaf hier lijkt het haast onmogelijk die te bedwingen. De graat is steil en messcherp. Halverwege steken we de graat over en lopen we aan de oostzijde verder omhoog. Wanneer we de blikken omlaag laten gaan langs de enorme steile wanden van deze berg en in de diepte het dal waarnemen moeten we af en toe even slikken. Dit is geen moment om fouten te maken.

Snel verder en even later wordt het terrein makkelijker; we zijn er! Op 2251 meter hoogte genieten we van een lunch en het decor is werkelijk prachtig. Voor ons, in het zuiden, doemt de hoogte berg van de Apennijnen op. Het is de Corno Grande gelegen in het Park Gran Sasso. Een bijzonder detail is dat op de noordzijde van deze 2912 meter hoge berg  Europa's meest zuidelijk gelegen gletsjer zich bevindt. Met het blote oog is dit kleine ijsveld goed zichtbaar, glinsterend in de zon. Na genoeg gedronken en gegeten te hebben maken we ons op voor het letterlijke hoogtepunt van de dag. De af te leggen route is vanaf hier duidelijk te volgen en is behoorlijk uitdagend. Afdalen moeten we over losliggend en afbrokkelend kalksteen en uiterste voorzichtigheid is geboden.

Na een inspanning van een kleine 20 minuten staan we in het bergzadel wat de springplank is naar de 2331 meter hoge Monte Priora. Zo te zien geen kleinigheid en op de route naar boven moeten een aantal kleine, tussenliggende topjes worden over gestoken. Gelukkig hebben we genoeg tijd om van de omgeving te genieten. Tussen de rotsen groeien kleine bergbloempjes en de bodem is vaak bedekt met korstmossen in de meest uiteenlopende kleurschakeringen. Opeens vliegen er, niet zo ver boven ons, twee steenarenden over op zoek naar een prooi. Deze vogels, met een spanwijdte van wel twee meter, zijn geen zeldzaamheid en dit gebied maar imponeren ons wel vanwege de enorme afmetingen. Hoge fluittonen uitstotend zeilen deze machtige roofvogels verder om even later uit het zicht te verdwijnen. Het zijn niet alleen deze roofdieren die hier de dienst uitmaken maar ook komen er wolven voor in dit uitgestrekte en ongerepte gebied. Een kleine veertig wolven zijn er geteld in 2008 en men hoopt op een groei van de populatie. Dat geldt ook voor de beren die er nog zijn en hier bestaansrecht hebben. Wilde zwijnen, slangen, insecten, prachtige vlinders, herten en steenbokken komen meer voor en zijn de dagelijkse bewoners van het Park.

Maar goed, we zijn er nog niet en met nog flink wat inspanningen stappen we even later het topplateau op. Ook hier staat een stalen kruis en er ligt een toppenboek. Al snel zijn onze namen genoteerd en wanneer we ons oostwaarts draaien kijken we vanaf onze hoge positie op de Adriatische Zee, zeker 50 kilometer verder. Bij zeer helder weer en schone luchten bestaat de kans dat je vanaf hier de toppen van het 'aan de overkant' gelegen Kroatië kan zien! 

Inmiddels zijn we nu ruim 3,5 uur onderweg en we besluiten de terugweg te aanvaarden. Het mooie van deze tocht is dat je teruglopend niet meer over dezelfde toppen hoeft. Het pad slingert zich onderlangs de wand om uiteindelijk te eindigen bij dezelfde hut als waar we begonnen zijn. Moe, warm maar zeer voldaan gaan de rugzakjes af en leggen we de stokken neer. Het was een prachtige bergwandeling in een uniek gebied. 

Voor wie het massatoerisme ontwijkt en de stilte op wil zoeken van de ongerepte bergwereld is dit Park een ideale reisbestemming. Genoeg te zien, veel te doen en voldoende afwisseling om er langere tijd te verblijven.

Beste periode om Monti Sibillini te bezoeken

Voorjaar: alles bloeit en de temperaturen zijn aangenaam. Houdt wel rekening met sneeuw op grotere hoogtes.
Zomer: Alle routes zijn bereikbaar maar de zomerse temperaturen kunnen flink oplopen.
Najaar: Vaak prachtige vergezichten vanwege heldere luchten. Herfstkleuren maken de omgeving prachtig.

Vervoer
Bereikbaarheid v.a. het noorden: Met de auto via Ancona en dan westwaarts het binnenland in.

Slapen in Monti Sibillini

Agricamp Picobello heeft twee Bed en Breakfastkamers, een pipowagen, een huurtent en een kleine camping. Het eigen Picobello Trekking+ biedt naast boeiende bergexcursies eveneens outdooractiviteiten aan zoals sportklimmen en streetboulderen.