Via Engiadina: 3 dagen in een winters sprookje
’s Winters in de Alpen gewoon wandelen, drie dagen lang, zonder sneeuwschoenen? Het kan. Over de geprepareerde Via Engiadina in het Zwitserse Unterengadin slenter je over de zonnehellingen boven de Inn van het ene schilderachtige dorp naar het andere, terwijl de bagage naar je volgende hotelletje wordt gebracht.
Tekst & foto’s Jonathan Vandevoorde
Het vakantiegevoel begint al met de prachtige rit van Landquart naar Ardez. In het Rijndal ben ik van de Intercity overgestapt in een rood wagonnetje van de beroemde Rhätische Bahn. De ambitieus genaamde ‘Regio-Express’ – ik schat de topsnelheid op zestig kilometer per uur – wurmt zich in anderhalf uur tijd piepend en sissend door valleien en tunnels steeds hoger de Alpen in. Het voorbijglijdend decor is dat van een modelspoorbaan: kerktorentjes, boerderijtjes, dennebomen … Allemaal clichématig bedekt met een pak sneeuw. Zwitserser bestaat niet.
Als ik in Ardez uitstap is de zon al achter de berg weggezakt en neemt de koude lucht bezit van het middeleeuwse dorpscentrum. De toren op de rots, een overblijfsel van een vroeger kasteel, waakt over dit smalle deel van het Unterengadin. Ik sleep mijn rolkoffer door de steegjes omhoog naar mijn hotelletje en ben blij dat ik mijn Grödel, een soort spikes, onder mijn wandelschoenen gebonden heb: de opgevroren sneeuw is spekglad.
Drie dagen wandelen van dorp naar dorp, hartje winter. Het moet kunnen, vonden de Zwitsers, en de bestaande, platgewalste wandelwegen die al jaren door de plaatselijke bevolking worden gebruikt om overdag een frisse neus te halen werden bewegwijzerd zodat verdwalen bijna onmogelijk is. Hoewel: de eerste dag laat ik me gaan en volg ik gewoon de bekende, gele (zomer)wandelbordjes met daarop “Via Engiadina”.
Het hele verhaal lees je in Bergen Magazine 5 van 2018. Nabestellen? Dat kan hier!
Onze hoofdredacteur maakte bij dit verhaal ook prachtige beelden, die je hier vast kunt bekijken:
