Geschiedenis van de Mont Ventoux in de Tour de France
De Mont Ventoux is een van de meest roemruchte beklimmingen tijdens de Tour de France. De beklimming van 'de Kale Berg is sinds 1951 zestien keer beklommen en is al die keren een ware beproeving geweest voor de wielrenners. De legende van de Mont Ventoux is alleen maar groter geworden doordat de beklimming voor verschillende renners (bijna) het einde van hun carrière betekende.
De 1912 meter hoge Mont Ventoux werd in 1951 voor het eerst opgenomen in het programma van de Tour de France. Dit was de eerste en meteen de laatste keer dat de wielrenners de berg vanaf de noordkant beklommen. Twee kilometer voor het einde wist Lucien Lazarides aan zijn concurrenten te ontsnappen en bereikt als eerste de top. De etappe finishte echter niet op de Mont Ventoux en in de afdaling werd Lazarides alsnog ingehaald. In de volgende beklimmingen van de berg reden de wielrenners over de nog zwaardere zuidkant omhoog.
Beklimming van de Mont Ventoux tot 1960
In 1952 ging het parcours van de Tour opnieuw over de Mont Ventoux. Vanaf deze editie was het dorpje Bedoin, aan de zuidkant van de berg, het startpunt van de beklimming. De wielrenners kregen in 1955 voor het eerst te maken met grote problemen op de kale berg. Er was tijdens de etappe sprake van enorme hitte, waardoor de Fransman Jean Malléjac flauwviel en enkele uren bewusteloos raakte. Het betekende het einde van zijn wielerloopbaan. De Zwitser Ferdi Kübler viel meerdere keren van zijn fiets en sprak wartaal tegen toeschouwers. Drie jaar later, in 1958, lag de finish voor het eerst op de top van de Alpencol. In een individuele tijdrit van 21,8 kilometer deed Luxemburger Charly Gaul iets meer dan een uur over de beklimming.
Tragedie van Tom Simpson in 1967
Na een rustige editie in 1965 vond in 1967 de grootste tragedie uit de geschiedenis van de beklimming van de berg in de tour de France plaats. Op een warme 13 juli stierf de Brit Tom Simpson letterlijk op zijn fiets. Hij had voor de etappe amfetamine gebruikt, maar had tijdens de rit te weinig gedronken. Onder invloed van doping en uitgedroogd ging hij tot het uiterste. Twee kilometer van de eindstreep viel hij van zijn fiets, stapte nogmaals op en sloeg nogmaals tegen de grond. Simpson raakte in coma en stierf onderweg naar het ziekenhuis. Sindsdien werden de renners onderweg herinnerd aan het gevaar van de Mont Ventoux, wanneer zij het monument ter nagedachtenis aan Simpson passeerden.
Geen nieuwtjes, vakantietips of winacties meer missen? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief, of volg ons op Facebook
Eddy Merckx aan het zuurstof
Na de tragische dood van Tom Simpson was zijn voormalig ploeggenoot en topfavoriet Eddy Merckx in 1970 vastberaden te winnen op de Mont Ventoux. Hij demarreerde aan de voet van de berg en bouwde een grote voorsprong op. Bij het monument voor Simpson nam hij zelfs nog de tijd om respectvol zijn petje af te doen. De laatste kilometers kreeg Merkcx het echter zwaar. De berg bleek ook voor de beste renner van die tijd een kwelling, want hij verloor zijn voorsprong van enkele minuten en wist nog maar net te winnen. Na de finish zakte hij in elkaar en had Merckx extra zuurstof nodig om bij te komen. Joop Zoetemelk eindigde de etappe als vijftiende op bijna drie minuten van Merckx, maar sloot de Tour af als tweede in het klassement.
Armstrong en Pantani
Sinds 1970 is de Mont Ventoux nog zeven keer gereden in de Tour de France, waarvan vijf keer als eindpunt. Ernstige incidenten bleven uit, maar de berg bleef bepalend voor de uitslagen van de Tour de France. Vooral de editie van 2000 deed stof opwaaien. Marco Pantani en Lance Armstrong, de laatste twee ‘winnaars’ van de Tour bereikten na een spannend gevecht samen de top. Armstrong leek eenvoudig te winnen, maar liet Pantani opzichtig de rit winnen als eerbetoon. Pantani kon het gebaar niet waarderen, waarna de rivaliteit tussen beide renners nog heviger werd.
2016: Froome rennend de Ventoux op
De beklimming van de Mont Ventoux tijdens de Tour de france zal menig wielerliefhebber nog in het geheugen gegrift staan. De beklimming van de Ventoux ontaarde in een ware chaos, terwijl de leiders in het klassement al op het scherpst van de snede streden. Geletrui-drager Chris Froome was in het gezelschap van Richie Porte en Bauke Mollema weggereden van een groep met een aantal belangrijke klassementsmannen toen de chaos in de laatste kilometers losbarstte. In het gedrang op de smalle weg naar boven botsten de drie op een cameramotor die weer moest remmen voor een toeschouwer. De drie kwamen er zonder grote kleerscheuren vanaf, maar de fietsen van Porte en Froome lagen volledig in de prak. In paniek om zowel de wedstrijd als de uitzinnige mensenmassa om hem heen, zette Froome het op een rennen. Hij kreeg nog een -verkeerde- reservefiets van de tourorganisatie, maar ook die bood geen soelaas. Uiteindelijk kwam Froome toch nog op een fiets van zijn eigen team binnen. Kostbare minuten na Mollema, die na de val wel door kon rijden. Uiteindelijk besloot de jury van de Tour dat Froome en Porte dezelfde finishtijd als Mollema kregen.
Boek en film
De Nederlandse schrijver en journalist Bert Wagendorp schreef het boek Ventoux over de beklimming van de Mont Ventoux. Dat boek werd in 2015 verfilmd.
Bron: IsGeschiedenis.nl
