Het Karwendelmassief ligt voor het grootste deel in de Oostenrijkse deelstaat Tirol. Een kleiner deel ligt in de Duitse deelstaat Beieren. Het massief maakt deel uit van de Noordelijke Kalkalpen en heeft een oppervlakte van ongeveer 900 km².

Zowel het Tiroler als het Beierse deel van het Karwendelmassief is een beschermd natuurgebied. Het Tiroler deel, het Alpenpark Karwendel, beslaat een oppervlakte van 730 km² en is daarmee het grootste beschermde natuurgebied van Oostenrijk. Het direct daaraan grenzende Beierse natuurgebied Karwendel en Karwendelvoorgebergte beslaat nog eens 170 km².

De bergen van het Karwendel
Het Karwendelmassief heeft een oorspronkelijker en wilder karakter dan de omliggende bergketens. Grootse en kale kalkwanden en lieflijke groene velden, de almen, wisselen elkaar af en leveren schitterende uitzichten op. Niet voor niets lopen de Via Alpina, de Adlerweg en de lange afstandswandeling München – Venetië door het massief.

In het Karwendelmassief zijn 125 toppen boven de 2000 meter te vinden. De hoogste top is de Birkkarspitze (2749 meter).  Slechts weinig bergtoppen in het gebied zijn door goede wegen ontsloten. Beklimming van de meeste bergtoppen vereist geen grote klimtechnische ervaring, indien de toppen vanuit het zuiden worden beklommen. Een goede conditie is wel vereist. De gang naar de toppen is zwaar, mede omdat het gesteente in het gebied erg broos is.

Door de steile wanden in het Karwendelmassief zijn er maar twee noord-zuidovergangen in de hoofdketen van het Karwendelmassief, één bij de Lamsenjochhütte en één bij het Karwendelhaus. Beide overgangen zijn niet gemakkelijk, je moet regelmatig gebruik maken van de geplaatste staalkabels.

De paden in de dalen zijn meestal brede onverharde wegen, die makkelijk begaanbaar zijn en waarover enkel bestemmingsverkeer voor de almen of de hutten loopt. Als je echter de hoger gelegen paden kiest, word je snel geconfronteerd met smalle paden langs steile afgronden.

Een goede voorbereiding en planning is altijd noodzakelijk als je gaat wandelen in het Karwendelmassief. Door de poreuze  kalkbodem zijn er geen waterbronnen te vinden. Je moet dus altijd ruim voldoende water mee nemen.  Voor sommige paden is ervaring en een zeer goede conditie nodig. En door de hoogteverschillen  kan je je makkelijk vergissen in de duur van een gekozen route.

De ‘betovering’ van het Karwendelmassief is beschreven in een driedaagse tocht van Maurach naar Scharnitz,  in Bergen Magazine nr 3 2009.

Panoramafoto van de Edelweisskopf, Gunter Haselwanter
Foto van het Ratikon, Andreas Kuenkfoto Scharnitz, kastenalm, www.seefeld.at