Wist u dat ik tot vijf jaar terug nog nooit in de Dolomieten geweest was? Ik had er wel over gelezen, maar kon me die Bleiche Berge eerlijk gezegd niet zo inbeelden. Beneden weelderig groen, daarboven grauwe rots en daarbovenop een kroon van sneeuwtoppen: het cliché van een Zwitserse ansichtkaart.
Blogs
Een wijs man -de beheerder van de MacIntyre Memorial Hut in Onich- zei ooit:
"Experience is just a range of nearly misers"
De vakantie is net begonnen en het sneeuwt in Nederland. Ik denk aan vorig jaar. De Wintereinbruch was toen spectaculair. Tonnen sneeuw kwamen er vlak voor de kerstdagen uit de Oostenrijkse hemel vallen, en we hebben het geweten.
Via een prachtige route over de Umbrail pas, de hoogste berijdbare pas van Zwitserland, bereikten mijn vriend en ik de top van de 2760m hoge Passo dello Stelvio. Deze bergpas ligt op de grens van Italië en Zwitserland. De Zwitserse bergpas die ons naar de Stelvio voerde was zo mooi, dat we wel een aantal keren moesten stoppen om even rustig van het prachtige berglandschap te kunnen genieten.
Daar staan we dan, op de gewijde grond van de Paternsattel waar honderdduizenden, zo niet miljoenen voor ons zich hebben vergaapt aan de strak vormgegeven kunstwerken van de Drei Zinnen. Met een simpele klik van m’n fototoestel vereeuwig ik zoon Marc tegen de achtergrond van de drie obelisken van dolomietrots. Groots om hier te zijn, maar ….. massatoerisme van het zuiverste water.
Heidi die met haar opa de zomer op de alm doorbrengt: een romantische fabel over een onbezorgd leven in de natuur van de Alpen. Deze zomer kwam ik in de Dolomieten in een levensecht Heidi-sprookje terecht: de Heinzenalm. Een bloemenzee van meerdere hectaren aan de voet van het Rosengartenmassief.
Rotsklimmen is nooit echt mijn ding geweest. Als klein kind al voelde ik mij aangetrokken tot de wereld van sneeuw en ijs in het hooggebergte. Dat moet begonnen zijn tijdens die vakantie in Frankrijk toen ik de Mer de Glace boven Chamonix voor het eerst zag.
Wat zag ik er tegen op zeg. Een week kamperen in Zwitserland, midden in de winter. Een week niet slapen van de kou, de hele dag bewegen om warm te blijven, of de hele middag eten koken, want het duurt wel even voor je eten ontdooid is.Maar eigenlijk viel het reuze mee. Ik had goede kleding, een warme slaapzak en zeven leuke jongens met verstand van kou en vuur.
Het voorjaar is een wonderlijke tijd in de bergen. In de lagere valleien zijn de fruitbomen al uitgebloeid. De hellingen in het rond gloeien frisgroen. Boven klampt de oude sneeuw zich vast aan de hoge bergtoppen, een gevecht tegen de warmer wordende dagen dat bij voorbaat verloren is. Het is Hemelvaart 2009 en het begint te kriebelen.
Het kost wat moeite, maar dan heb je ook wat.Een week voordat we op vakantie gingen besloot ik om een nieuwe camera te kopen die onderwater kan fotograferen en filmen. Ik vond een leuke camera op Ebay en bestelde deze. Het apparaat moest wel ‘helemaal’ uit Hong Kong komen.