De herfst is een prachtig seizoen voor een bergwandeling in Noorwegen. Het landschap krijgt al herfstkleuren en de temperaturen zijn nog aangenaam.
Noorwegen
Bij de Noren zit wandelen in het bloed. En daarom wandelen de Noren het liefst het hele jaar door.
Deze week worden op veel plaatsen de midzomerfeesten gevierd. In de langste dag van het jaar, de midzomernacht, zijn er op veel plekken in Europa feesten.
Go North! Weinig plaatsen op de wereld zijn landschappelijk zo gevarieerd als Noorwegenmet prachtige wandelgebieden rond grootse fjorden
Bij Noorwegen denk je niet direct aan een pelgrimsroute. Wie eens een andere vakantie Scandinavië wil doen, loopt de Olavsvegen van Oslo naar Trondheim.
Een mooie manier om de indrukwekkende natuur van Noorwegen te ontdekken is een wandeltocht van hut naar hut. Dit kan met of zonder hulp van een berggids. In Noorwegen is er een speciale organisatie in het leven geroepen die zich bezig houdt met exploitatie van ruim 550 hutten verspreid over het land, Den Norske Turistforening (DNT)
Jotunheimenis een prachtig berggebied in het oosten van Noorwegen. Op de berg Besseggen loopt een smalle bergrug, die goed te bewandelen is.
Als wandel- of hikefan moet je hier geweest zijn. Daarbij maakt het niet uit of je al een doorgewinterde wandelaar bent of niet. Oost-Noorwegen biedt zoveel variëteit, dat er altijd een passende wandelroute te vinden is.
Wandelen in de Noorse natuur is altijd prachtig, echter een paar gebieden verdienen een extra vermelding. Als fervente wandelaar kan je hier je hart ophalen.
Wie de laatste jaren op wintersport is geweest, kon niet om ze heen: sneeuwkanonnen. Bijna alle skigebieden maken gebruik van sneeuwkanonnen, zeker omdat de winters steeds warmer worden door de klimaatverandering. Maar daaraan kleeft één probleem: die sneeuwkanonnen dragen daar ook aan bij. Een team Noorse wetenschappers van onderzoeksinstituut NTNU hoopt de oplossing te hebben.
Hun sporen vormen gigantische afdrukken in de sneeuw. Door m'n verrekijker check ik voor de zoveelste keer of die grote steen daar verderop misschien beweegt. En ja, eindelijk zie ik de karakteristiek hoge schouders en hoekige romp van de muskusos. Ik ben nu eens niet op weg naar een berg of een hut, maar 'alleen maar' naar hen en het is gek, maar dat maakt alles heerlijk anders.
Als beroepsavonturier ben ik gewend om op eigen kracht door de bergen te trekken. Maar altijd is er een uitgewerkt plan dat tot een te volgen route leidt, een streep op een topografische kaart. Dit keer niet. Mijn 100 liter grote Bergansrugzak zit propvol met winterkampeeruitrusting, eten en brandstof voor een week én foto-filmapparatuur - maar geen idee waar ik de komende dagen slaap. Dat voelt raar. Spannend ook. Omdat dit keer niet ik, maar wilde dieren bepalen waarheen ik ga.
Pagina's
