8 motivatitips bij moeilijke momenten in de bergen

Hoe motiveer je jezelf in de bergen om op moeilijke momenten toch door te gaan? En moet je altijd wel doorgaan in de bergen? Deze 8 zeer ervaren bergbeklimmers gaven antwoord op deze vraag in een interview.

Sep Visser:

Dan zeg ik tegen mezelf: "pijn is maar voor even, de herinnering voor altijd".

Noes Lautier:

Ten eerste zeg ik tegen mezelf dat het voor geen meter opschiet als ik stop. Dan duurt het alleen maar extra lang voordat ik uit kan rusten met lekker eten voor mijn neus. Het feit dat blijven zitten waar ik zit niets oplost, is meestal genoeg motivatie. En zo niet, dan plunder ik eerst de voorraad eten in mijn rugzak en spreek mezelf daarna nog even toe. Dat heeft altijd gewerkt en ik heb vele moeilijke momenten meegemaakt.

Sean Vos:

Gelukkig ben ik altijd met vrienden onderweg. We kennen elkaar al jaren en weten elkaar altijd wel te motiveren als één van ons er even doorheen zit. Gelukkig komt dat maar weinig voor.

Katja Staartjes:

Dan denk ik aan dat prachtige moment op de top. Of juist aan het moment dat je terugkomt in de hut, of bij de tent. En daar is dan de warme chocolademelk, of warme slaapzak. De voldoening van het uitzicht of juist na alle ontberingen, die maken alles goed.

Arnold Coster:

Zo lang ik nog steeds in mijn “comfort zone” ben ga ik door. Als ik mijzelf kan overtuigen dat het nog haalbaar is, de moeite waard is en niet te gevaarlijk blijf ik door gaan. Ik klim echter wel voor mijn plezier, dus als ik het niet meer leuk vind stop ik!

Melchior Aelmans:

Ik weet niet of je juist altijd door moet willen gaan; soms is het beter om jezelf te motiveren om terug te gaan. Doorgaan is niet altijd de juiste optie en kan je in de bergen in het uiterste geval je leven kosten.

Twee jaar geleden heb ik geprobeerd de Aconcagua in Argentinië te beklimmen. Echter ik kreeg op 5000 meter hoogte last van hoogteziekte doordat ik kennelijk te snel omhoog gegaan ben. Het is erg moeilijk om jezelf dan te motiveren om om te keren, maar achteraf gezien redt het wel je leven. Er zijn dat seizoen meerdere mensen op de Aconcagua omgekomen waaronder ook een aantal door hoogteziekte.

Wel is het zo dat je niet te makkelijk op moet geven; bergbeklimmen is veel meer een mentale dan een fysieke sport; als het tussen je oren niet goed zit kun je nog zo goed getraind zijn maar ga je het alsnog niet halen. Je moet goed kunnen incasseren en je makkelijk aan kunnen passen aan minder prettige omstandigheden.

Mark van Hattem:

Door mij af te vragen of er nog iets te ontdekken valt! Dat helpt enorm... Maar ik vraag mij ook altijd af of er nog een weg terug is en het vanuit dat perspectief veilig blijft. Als dat niet zo is, en ik vertrouw mijzelf niet meer (of een tochtgenoot zichzelf niet meer), dan keer ik om. Er komt wel weer een andere ontdekking...

Twan van Bakel:

Door mezelf voor te houden dat dit is wat ik graag wil en doe, dat ik hiervoor vaak flink gespaard heb en voorbereidingen heb getroffen. Maar ook heel simpel door naar "Gonna Fly Now", de soundtrack van Rocky op mijn MP3 speler te luisteren!