Hayo Meijer is in 2013 gestart met de opleiding tot International Mountain Leader. Drie jaar geleden kreeg hij samen met zijn vriendin het idee om yoga en bergwandelen te combineren. Het resultaat? Daarover vertelt hij meer in zijn blog.
Blogs
De zomer heb ik een wandeltocht van 1500 kilometer gemaakt. Alleen. Op de Balkan. Van Slovenië naar Macedonië. Over een nieuw lange-afstandswandelpad: de Via Dinarica. Als ik vertel dat ik alleen de bergen in trek krijg ik direct een boel vragen op mij afgevuurd; is dat niet gevaarlijk? Ben je niet bang voor beren, wolven of slangen? Of voor mannen? Is het niet eenzaam om alleen te wandelen?
Na twee jaren aan de noordzijde van de Alpen te hebben gelopen, willen mijn Belgische gasten dit jaar weleens aan de zuidkant kijken. De Dolomieten, daar moet onze volgende tocht plaatsvinden. En zo komt het dat we elkaar, de avond voor de tocht, in de stromende regen treffen in St. Ulrich, Val Gardena. De regen wordt veroorzaakt door een koufront, dat overtrekt en dat morgenochtend nog voor een drupje regen kan zorgen. Voor de overige dagen wordt gelukkig beter weer voorspeld.
We zitten met de klimmaten op een terrasje en maken de aandeelhouders van AB Inbev weer wat rijker. Plots overvalt Herman me met een vraag. “Welke berg doen we volgend jaar, Orlando?” “Euh…euh… wat dacht je van de Damavand in Iran” antwoord ik. Blijkbaar niet eens zo’n gek antwoord want sommigen beginnen meteen instemmend te knikken.
Vorig jaar had ik het voorrecht om, in opdracht van Tirol Outdoor Experience, met de mensen van HvO Querido* een driedaagse huttentocht in het Stubaital te mogen maken. Dit jaar beklimmen we de Zugspitze, met bijna 3.000 m de hoogste berg van Duitsland. Onze route loopt door het Reintal, via de Bockhütte, de Reintalangerhütte en de Knorrhütte.
Italië … het land van pizza, pasta, ijs en cappuccino. Ik ben in dé bergen van Südtirol (of zoals de Italianen het graag noemen Alto Adige), de Dolomieten, en verblijf in verschillende bijzondere berghutten. Voor mij dus geen pizza, maar ‘spiegeleier mit speck und bratkartoffeln’ en geen ijs maar ‘sachertorte’ of ‘apfelstrudel’.
Oktober. Geert, Serge en ikzelf plannen een snel “heen-en-weer” weekendje naar de Alpen. We willen in Chamonix de Arête des Cosmiques en de Midi-Plan afwerken. De Midi-Plan is een mooie sneeuwgraat die al een tijdje op m’n planning staat. Donderdagavond vertrekken we. Via Luxemburg, Metz, Nancy en Dijon rijden we naar het zuiden.
Wat een jaar geleden begon met een leuke kennismaking tussen twee vreemden groeide uit tot een inspirerend project! Ik ontmoet Richard van de Burgt op zijn kamer in het schoolgebouw van het Deltion College in Zwolle. Via een gemeenschappelijke vriend zijn wij met elkaar in contact gekomen. We vertellen elkaar wat we doen en besluiten om te onderzoeken of het mogelijk is een wandelreis te organiseren voor de leerlingen die hij begeleidt of begeleid heeft.
Zaterdag 14 mei vertrok Eva bepakt en bezakt, vergezeld door twee vriendinnen met de nachttrein van Amsterdam naar München, om vanaf daar via Zagreb naar Sarajevo te reizen. Maar waarom moest de fiets mee? En waarom gaat ze 8 maanden doen over een route van 1300 kilometer?
Nog minder dan twee weken en dan is het eindelijk zover, dan begint mijn avontuur. Ik merk dat ik me lichtelijk gestrest voel. Mogelijkheden veranderen in dingen die nog moeten gebeuren en door alle chaos van spullen dreig ik het overzicht te verliezen… Veel mensen vragen me dan ook “heb je er nog wel zin in?”
Pagina's
